Achim, kaj żeś jest?

Gwara śląska, uważana przez niektórych za odrębny język, przeżywa ostatnio wielki boom w internecie. Dialogi piłkarskich sław z podłożoną śląską ścieżką dźwiękową robią furorę na YouTtubie.

Każdy może zobaczyć i usłyszeć, jak Ronaldo godo i to jest autentycznie śmieszne. Na tej fali trzy dziołchy z Olesna, Gorzowa Śląskiego i Tworoga, czyli trio Frele, nagrały na laptopie słynny przebój Adele „Hello” do słów własnych pt. „Achim, kaj żeś jest?”. Piszę o tym, waląc się w pierś, aż dudni, gdyż osobiście na Fb w komentarzu, zamiast skupić się na istocie tego wykonu, zacząłem się wymądrzać na temat walorów wokalnych, za co spotkała mnie słuszna krótka riposta od pań: „nie fanzol”.

A to jest naprawdę świetna robota, bo udowadnia, że gwara śląska, czy jak chcą inni – język, nie gryzie, nie wynaradawia, jest językiem miłości, a nie żadnej ukrytej opcji. Jest mową melodyjną, a nie tunelem ciemnym i ponurym niczym na grubie chodnik przy przodku na poziomie 900.

Jak Frele śpiewają tęsknie o zaginionym Achimie, to tak, jakby łąka zakwitła, jakby słońce się do nas uśmiechało. I to poza wszystkim jest świetna dla mowy śląskiej robota, bo Polska się z nią oswaja i rozumie, że nie ma w niej nic złego. Owszem, jest ubogaceniem naszej polskiej kultury i przypomnieniem, że jesteśmy jednością w różnorodności.

Za moich studenckich czasów nuciliśmy często na suto zakrapianych imprezach hit Tola Skupińskiego „Gelynder blues”: „Gelynder blues is beautiful, jak sie po nim zjada na dół, czuja sie jak król”. Utwór wówczas dość niszowy i jak najbardziej zdefiniowany terytorialnie. Teraz dzięki sieci Frele mogą wyjść do szerszej publiczności, by bawić i oswajać nas wszystkich z różnorodnością, która jest piękna, inspirująca i rozwijająca.

A co do gelyndra, w innej wsi powiedzieliby raczej gelender. To może być przesłanka, że śląski to jednak gwara, bo jeśli język, to bardzo niejednorodny.