Bank banków

Mowa o Europejskim Banku Centralnym (ang. European Central Bank i stąd skrót ECB), który powstał 1 czerwca 1998 r. Jest jednym z najmłodszych banków na świecie. Powstał na bazie Europejskiego Instytutu Walutowego (ang. European Monetary Institute), którego głównym zadaniem była poprawa koordynacji polityki pieniężnej krajów członkowskich Wspólnoty. Mówiąc prościej, miał przygotować państwa "piętnastki" do przyjęcia wspólnej waluty.
W maju 1998 r. jedenaście państw Unii (wówczas bez Grecji, która nie spełniała warunków umożliwiających wprowadzenie wspólnej waluty) zadecydowało, że euro, na razie jedynie w obrocie bezgotówkowym, wejdzie w życie. Następną decyzją było powołanie banku, który nad nową walutą miałby czuwać. I tak, od czerwca tego samego roku we Frankfurcie nad Menem działa Europejski Bank Centralny.
Pierwszym prezesem Europejskiego Banku Centralnego został Wim Duisenberg, były prezes banku centralnego Holandii oraz Europejskiego Instytutu Walutowego. Dopiero 1 listopada tego roku zastąpił go Jean-Claude Trichet. Trichet, prezes Banku Francji, był postacią kontrowersyjną. Zarzucano mu, że jako dyrektor skarbu w ministerstwie finansów publikował nieprawdziwe informacje o sytuacji finansowej bankrutującego banku państwowego Credit Lyonnais (szerzej: wkładka). Nie od razu przystano na jego kandydaturę, która została zatwierdzona dopiero po tym, jak zdjęto ciążące na nim zarzuty.
Obecnie najważniejszym organem Europejskiego Banku Centralnego jest Rada (Govering Council), liczy sześciu członków tzw. wykonawczych, czyli odpowiedzialnych za realizację decyzji, oraz dwunastu prezesów banków centralnych krajów członkowskich. Każdy z nich ma jeden głos.
Banki centralne dwunastu państw - członków razem z ECB tworzą Europejski System Banków Centralnych (ESBC). Mają wpływać na politykę pieniężną poprzez operacje otwartego rynku oraz stosowanie stopy rezerw obowiązkowych od wkładów przyjętych przez banki komercyjne. Polityka pieniężna jest jednakowa we wszystkich krajach należących do Unii Gospodarczej i Walutowej. Nie jest więc możliwe jej dostosowanie do potrzeb poszczególnych krajów. Dlatego też ważne jest, aby kraje, które zdecydowały się wprowadzić wspólną walutę, miały pewne gospodarki i spełniały tzw. kryteria konwergencji, czyli pięć warunków gwarantujących stabilność (szerzej: wkładka o euro, która ukaże się w przyszły czwartek). Określają m.in. wysokość długu publicznego oraz stabilność cen.

Europejski Bank Centralny uważany jest za najbardziej niezależny bank na świecie.
PRACA W ECB
O miejsce w gronie pracowników ECB mogą się starać nie tylko studenci, dla których bank proponuje praktyki. Od października ubiegłego roku o pracę w ECB mogą się ubiegać także obywatele dziesięciu państw kandydatów. W banku mogą znaleźć zatrudnienie nie tylko ekonomiści i specjaliści od przygotowywania finansowych analiz, ale także informatycy, tłumacze, sekretarki i pracownicy ochrony.
Wymagania, szczególnie na kierownicze stanowiska, są niemałe i podobne do tych, jakie stawiane są kandydatom na pracowników w innych instytucjach unijnych. Trzeba mieć wyższe wykształcenie, co najmniej 2 - 3 lata praktyki w zawodzie oraz znać bardzo dobrze minimum 2 języki urzędowe Unii Europejskiej. Obowiązkowo język angielski, bo właśnie w nim omawiana jest większość spraw.
Ten, kto już dostanie się w szeregi eurobankowych pracowników, może liczyć na dobrą płacę i szereg udogodnień. Bank pomoże m.in. w znalezieniu mieszkania, nauce języka niemieckiego (także dla członków rodziny), a dzieciom proponuje miejsce w szkole europejskiej, w której nauczy się języka swego kraju macierzystego. Bank ma nawet swój żłobek - opiekę w nim znajdą już maluchy powyżej 3 miesiąca życia.
Nie zapomniano także o tym, że dobry pracownik to wysportowany pracownik. Działają sekcje sportowe ECB. Każdy może znaleźć coś dla siebie. Wybierać można spośród kolarstwa, piłki nożnej, golfa, żeglarstwa, piłki siatkowej i tenisa.