Burza huczy wokół nas

Za każdym razem sprowadzają go do biura aferalne sprawy pojawiające się w jego resorcie. Na razie premier nie przewiduje wysłania ministra na dłuższy odpoczynek z tego powodu, że minister Janik niespecjalnie już kontroluje swoich podwładnych. Bardziej ludzcy są pod tym względem wyborcy. Gdyby wybory miały się odbyć teraz, daliby dłuższą chwilę oddechu od rządzenia lewicy w ogóle.
Tymczasem gabinet Millera minął półmetek i można powiedzieć, że ma z górki. Sądząc po ostatnich wynikach popularności, nie tylko w przenośni, ale i dosłownie. Przez dwa lata ekipa premiera Millera mówiła o budżetowej dziurze, ale niewiele robiła, by jakoś zaradzić finansowemu kryzysowi państwa. Dziś słuszne cięcia wprowadza się, bo nie ma innego wyjścia. Można się uśmiać z politycznego zawołania "Nicea albo śmierć", gdy tak naprawdę przerażająco realne jest inne hasło: "Oszczędności albo śmierć". Dzięki temu przez najbliższe trzy lata Polska będzie funkcjonować na granicy dopuszczalnego przez konstytucję budżetowego deficytu.
Jest to o tyle irytujące, że przecież ciągle żywe są w pamięci chwile, gdy lewica wieszała psy na rządach Buzka i zapowiadała niezbędne korekty w rządzeniu. Tymczasem rząd Millera okazał się mistrzem dryfu. Zapomnieli tylko, że dryfować można jedynie na spokojnych wodach. A na polskim morzu burza goni burzę.
Właśnie ogłoszono diagnozę społeczną 2003. Z badań socjologów wynika, że reformy po 1989 roku źle ocenia 57 procent Polaków i tylko 6 procent mówi o nich dobrze. Nic dziwnego, że na statku lewicy zrobiło się niespokojnie i już nie wszyscy są skłonni słuchać kapitana. Ale ostatnia diagnoza to nie tylko problem flotylli Millera. To zwiastuje porażkę nas wszystkich, niezależnie od tego, na którym statku przyszło nam płynąć.