Kościół św. Zygmunta w Koźlu to świątynia o średniowiecznym rodowodzie, ale jej obecna bryła została wzniesiona w 1489 roku. Podupadła w kolejnym stuleciu (zawalił się dach, runęło sklepienie). W 1562 roku miasto we władanie przejął feldmarszałek cesarza, Jan von Oppersdorff. Za jego sprawą świątynia zyskała obecny kształt - po odbudowie i powiększeniu. Jej uroczysta ponowna konsekracja miała miejsce w roku 1570. Do rozkwitu kościoła przyczynił się też bratanek Jana, Wilhelm von Oppersdorff oraz inni przedstawiciele rodu, którzy w murach kozielskiej fary znaleźli też wieczny spoczynek.
Najważniejszym zabytkiem Kędzierzyna-Koźla, wokół którego rozwinęła się osada miejska, jest zespół zamkowy sięgający swymi początkami XIII w. Czas jego świetności przypada na drugą połowę XVI wieku, kiedy miasto należało właśnie do Oppersdorffów. W latach 1563-1584 Jan Oppersdorff przeprowadził przebudowę zamku i przedzamcza. Równolegle do przebiegu gotyckiego muru kurtynowego, wzniesiono renesansowe skrzydło południowo-wschodnie, które zachowało do dziś fragmenty pierwotnego wyglądy (sklepioną piwnicę w części południowej oraz ścianę zewnętrzną od strony dziedzińca w budynku wschodnim). Zapewne wówczas przebudowana została także wieża.
W 1578 roku wzniesiono w północnym narożniku półkolistą basteję. Z tej fazy budowlanej pochodzi także czworoboczna baszta usytuowana w narożniku południowo-zachodnim. Z okresem inwestycji dokonanych przez Oppersdorffów wiąże się także przebudowa drewnianej dotąd zabudowy przedzamcza i ukształtowanie go w obecnej formie przestrzenno - architektonicznej.
Rodzinie Oppersdorffów zawdzięczamy też inny zabytek ziemi kozielskiej, tj. zamek w Polskiej Cerekwi. Wzniesiono go z inicjatywy Fryderyka von Oppersdorffa na początku XVII stulecia, a obecny kształt w 1894 roku nadał mu Eberhard Matuszka. Dwupiętrowy ceglany zamek stoi na planie kwadratu. Charakteryzuje się dwiema basztami w kształcie ośmiokąta, zdobiącymi naroża ściany frontowej. Ta urokliwa budowla, przed wiekami strzeżona fosą, została splądrowana w 1945 roku. Niedawno została częściowo odbudowana.
Oppersdorffowie są także mocno związani z sąsiednim Głogówkiem. W czasie wojny polsko-szwedzkiej w l. 1655-1660 r. hrabia Franciszek Euzebiusz Oppersdorff udzielił na swym zamku schronienia polskiemu królowi Janowi II Kazimierzowi Wazie i jego małżonce Ludwice Marii. Monarcha z małżonką przebywali w Głogówku od 17 października do 18 grudnia 1655 r. Głogówek do 1714 r. należał do linii śląskiej Oppersdorffów, następnie do 1781 r. do linii morawskiej rodu, a następnie czeskiej. Linia czeska używała tytułu hrabiów już od 1700 r. Tytuł ten został uznany na Morawach i Śląsku w 1746 r.
W czasie podboju Europy przez cesarza Napoleona Bonaparte, uciekając przez francuskim władca na zamku w 1806 r. schronił się Ludwig van Beethoven. Słynny kompozytor zadedykował swemu gospodarzowi - hrabiemu Franciszkowi - swą IV symfonię
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
