Czar starych widokówek z Koźla

Na początku XX wieku większość kozielskich kartek pochodziła z wydawnictwa Artura Radeckera i Hugo Malka z oficyny Pholigraph. Z czasem litografie wyparte zostały przez tańsze w produkcji fotografie. Do wybuchu drugiej wojny światowej ukazało się ponad 300 różnego rodzaju widokówek przedstawiających kozielskie budowle, liczne pomniki, odrzańskie krajobrazy oraz wydarzenia, takie jakie chociażby przelot nad Koźlem sterowca Zeppelin. Było to wielkie wydarzenie a pilot maszyny specjalnie zakręcił nad miastem jedno koło.

Znaczną ich część ma w swojej kolekcji Bogusław Rogowski - dziennikarz i miłośnik historii Koźla, który kilka lat temu część z nich zaprezentował w Towarzystwie Ziemi Koziel­skiej na wystawie pod nazwą „110 lat Koźla zatrzymane w kadrze”. Jedną z najstarszych kartek pocztowych znajdujących się w tej kolekcji jest zbiorowa kolorowa litografia o charakterze militarnym, pochodzi ona z ostatniej dekady XIX.

W lewym górnym rogu w wieńcu z liści dębowych przedstawiony jest cesarz niemiecki i ostatni król pruski Wilhelm II Hohenzolern (1859- 1941), panujący w latach 1888-1918. Obok niego widoczny jest kompleks koszarowy z placem ćwiczeń 62 kozielskiego regimentu piechoty, który powstał w latach 1743-44 przy Koini­giestrase (obecnie ulica Targowa). Pod nim widoczny jest budynek kantyny i łaźni wojskowej. Obiekt ten jako zabytkowa ruina do dzisiaj zachował się przy ul. Skarbowej nr 1 (dawniej Kasemattenweg).

Rynek 100 lat temu
Tuż obok widnieje ewangelicki kościół garnizonowy zbudowany przy Zenghasstrase (obecnie ul.Czechowa) i poświecony 2 listopada 1788 roku. Zaś dolna część kartki przedstawia pierwszy basem portu odrzańskiego, którego budowa rozpoczęła się w latach w roku 1891.

Kolejna kolorowa litografia obrazuje wschodnią pierzeję kozielskiego Rynku. Jak widać na niej, przez przeszło 100 lat zabudowa tej części miasta nie wiele się zmieniła. Inna kolorowa widokówka z pozdrowieniami z Koźla przedstawia, krajobraz nadodrzański z mostem kolejowym wybudowanym w 1875 roku. Połączył on brzegi rzeki i dzięki temu w rok później można było uruchomić linę kolejową łączącą Kędzierzyn z Nysą.