Czterdzieści osiem godzin. Komentarz Jerzego Miki, trenera zarządzania, nauczyciela, instruktora harcerskiego

Bąki hałasujące przy kwiatach forsycji czy śliw mówią: Wiosna! Kiedy zaczynaliśmy ten rok, mnożyły się plany i podsumowania, nowe kalendarze i nowe postanowienia. Jednak czy ten czas, który mamy teraz, nie jest lepszy na takie działania?

Oto przed nami kilka dni skupienia, a nawet ciszy, zadumy! Jedna ze stacji przez wiele lat szanowała Wielką Sobotę poprzez nadawanie tzw. „muzyki ciszy”. Chciało się słuchać cały dzień! Potem jeszcze można było TAKIEJ MUZYKI posłuchać w nocy. A przecież to także dni, w których możemy odpocząć - nie koniecznie fizycznie, koniecznie psychicznie. Nazwijmy ten odpoczynek refleksją. Nie ma się co bać! Za chwilę minie ten czas i zaczniemy znowu kręcić się tam i z powrotem, zaspokajać różne potrzeby. Refleksja nad tym, po co to robimy, każdego dnia może nas odmienić. W wyniku takiej refleksji można zrozumieć, że mamy dziury w głowie i jedne są do słuchania, a drugie do mówienia. Zastanawiająca jest proporcja! Dwie do słuchania - tylko jedna do mówienia! A ta do mówienia jest wielofunkcyjna. A może to oznacza ważność funkcji? Trzeba dwa razy więcej słuchać niż mówić. Albo wysłuchać, powiedzieć i znowu słuchać. Warto to przetestować w najbliższym czasie. W rodzinie, z przyjaciółmi, z kimś bliskim. Albo z kimś blisko będącym. Jeśli nie rozmawialiśmy z sąsiadem od roku - zaniesienie Wielkanocnego Jaja z życzeniem dobra może być niezwykłym doświadczeniem. Dostrzeganie radości życia, zrozumienie sedna tych Świąt i bycie razem to dopiero przeżycie!

W takim nastroju poświęcenie czasu dla innych i posłuchanie ich, danie czasu innym, by mogli opowiedzieć o swoich emocjach, troskach i radościach, to najlepsza inwestycja. Skupienie na wysiłku i zdobycie kilometrów w biegu, w górach na rowerze, czy na nartach to nie to. Tu raczej chodzi o spotkanie przy stole, o ten wieczór w schronisku, długi spacer, gdy można słuchać i mówić do siebie.

Chrześcijanie maja cudnie, będą rozmawiać z Bogiem! Każdy jest zaproszony. A po takim czasie można dostrzec w każdym cząstkę dobra. Nic tego nie zmieni, nawet wojna. Dla jednych to tylko 48 godzin, dla innych 8 dni, dla niektórych to już będzie całe życie.