Dużemu nie jest łatwo

Bierawa w tym roku zajęła 73. miejsce (skok w tabeli o trzy pozycje w górę), Opole, choć w pierwszej setce jeszcze się zmieściło (98. pozycja), to pogorszyło swą pozycję o dziewięć punktów (w ub. roku - 89. pozycja). Centrum Badań Regionalnych, które sporządziło ranking gmin, wzięło pod uwagę przede wszystkim poziom wydatków inwestycyjnych w przeliczeniu na mieszkańców. W setce najlepszych gmin dominują więc te mniejsze, gdzie kwoty pieniędzy rozkładają się na mniejszą liczbę mieszkańców. Duże miasta mają nie tylko większą ilość mieszkańców, ale zmagają się też z zadaniami, które pochłaniają spore kwoty budżetowe. W Opolu w roku ubiegłym trzeba było obciąć niektóre inwestycje, by zaoszczędzone pieniądze wypłacić nauczycielom w ramach Karty nauczyciela.

W 2000 roku Bierawa przeznaczyła na inwestycje 5,074 mln złotych - stanowiło to 33 proc. ogólnych wydatków. Na jednego mieszkańca przypadało więc 576 złotych. W Opolu na inwestycje i remonty poszło 52,6 mln złotych (tj. 18,4 proc. wszystkich wydatków budżetowych). Na mieszkańca przypadała kwota 437 złotych.
Opolskich samorządowców niepokoją dwa fakty: liczba gmin, które kwalifikują się do ogólnopolskiej setki jest bardzo mała (dwie na 71), poza tym dramatycznie spadł - o 28 proc. - poziom gminnych inwestycji. Ryszard Zembaczyński, szef sejmikowej Komisji Polityki Regionalnej, przyczynę widzi w tym, że wyczerpały się fundusze powodziowe stanowiące dotąd pokaźne źródło gminnych inwestycji. - Poza tym samorządy więcej pieniędzy wydają na oświatę, dodatki mieszkaniowe, opiekę społeczną. Mniej na inwestycje. By skorzystać z kredytów czy unijnych funduszy pomocowych, trzeba mieć 25-procentowy wkład własny, a nie każdą gminę na to stać. W niektórych stan zadłużenia sięga górnego pułapu, więc dopóki kredyt nie zostanie choć trochę spłacony, następnego brać nie można - wylicza.
Wicemarszałek Andrzej Rybarczyk do tych przyczyn dodaje jeszcze i to, że opolskie samorządy w poprzednich latach mocno inwestowały w ekologię - budowały oczyszczalnie, wodociągi. - Teraz spłacają pożyczki i nabierają oddechu - przypuszcza.
Andrzej Namysło, szef opozycyjnego klubu radnych SLD w samorządzie województwa, uważa, że sytuacja gmin jedynie potwierdza regionalną tendencję - wydatki inwestycyjne spadają z roku na rok. W 2000 r. Opolszczyzna zajęła pod tym względem ostatnie miejsce w kraju, przeznaczając na ten cel 15,5 mln złotych. Dla porównania: świętokrzyskie - 100 mln zł, śląskie - 345,5 mln zł. - Sądzę - mówi - że jest to wynikiem małej zapobiegliwości władz województwa. Nieprzypadkowo w "Złotej Setce" znalazły się dwie gminy z dorzecza Odry - korzystały one z funduszy powodziowych. Obawiam się, że w roku ubiegłym już żadna gmina w rankingu się nie zmieści. Teraz potrzebna jest inicjatywa w pozyskiwaniu dodatkowych pieniędzy, a tej nie ma.
Bożena Kulesza-Knapik, naczelnik Wydziału Strategii Rozwoju i Promocji Miasta Opola, twierdzi, że skończyły się czasy improwizacji.

- Żeby przyciągnąć inwestora, trzeba mieć naprawdę profesjonalną ofertę. Ci, którzy chcą się zakorzenić, pytają o dostęp do mediów, oczyszczalnie ścieków, dostępność komunika- cyjną, możliwość rozszerzenia terenu, ryzyko powodzi, ilość czasu potrzebną na załatwienie pozwoleń, a nawet o nośność gruntu. Liczy się też pierwsze wrażenie, jakie na inwestorze robią gospodarze miasta.

Nie zawsze rodzaj inwestycji lokowanych w mieście jest tym najbardziej pożądanym. Obcy kapitał najchętniej rozwijałby sieci handlowe, bary szybkiej obsługi, choć miastu bardziej przydałyby się np. nowoczesne zakłady pracy.