Dzicz wśród, czyli na co nie jest odporna tradycyjna rodzina. Dygresje wokół przemocy. Komentarz Ryszarda Rudnika

Opolski poseł Kamil Bortniczuk, zauważył, że międlona ostatnio na wszystkie sposoby antyprzemocowa Konwencja Stambulska, w której po pięciu latach obowiązywania dopatrzono się jakichś strasznych zagrożeń dla tradycyjnej polskiej rodziny, jest dokumentem dla dziczy. Tu z panem posłem się zgadzam, choć już nie z dalej idącymi jego wnioskami. Bo zdaniem posła Bortniczuka skoro „dla dziczy”, to ta konwencja jest nie dla nas, cywilizowanego kraju w środku Europy.

Nic podobnego, gdyż to jest dokument, który w zamyśle ma chronić właśnie przed zachowaniami patologicznymi, nie mieszczącymi się w koszyku zachowań ludzi cywilizowanych.

Ostatni przykład znad Wisły: Ojciec katuje kilkumiesięczne niemowlę, łamie mu żebra, kość udową, rzuca nim o szczebelki łóżeczka, z sadystyczną konsekwencją znęca się na niemowlęciem. Trudno by było znaleźć cywilizację w najbardziej zapadłym buszu, w której coś takiego uznawano by za normę. Jeśli inny latami gwałci swe małoletnie córki, to kogoś takiego spokojnie również możemy sytuować w segmencie dziczy.

Dzicz, panie pośle, nie jest uwarunkowana geograficznie, cywilizacyjnie tylko mentalnie, psychologicznie. Dotyczy ludzi, przed którymi należy chronić również tradycyjne rodziny. Bo one dla niej nie są żadną granicą.