Dziś Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

Wielkanoc jest pierwszym i najważniejszym świętem chrześcijańskim. Apostołowie świętowali tylko Wielkanoc i każdą niedzielę, która jest właśnie pamiątką Nocy Paschalnej jako Dies Dominica, czyli Dzień Pański. Dopiero z upływem wieków zaczęły pojawiać się inne święta i okresy przygotowania, aż ukształtował się obecny rok liturgiczny.
Zmartwychwstanie Pańskie jest świętem ruchomym. Obchodzi się je w niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca.

Niedziela wielkanocna rozpoczyna się już w sobotę po zachodzie słońca. Rozpoczyna ją Wigilia Paschalna w sobotę po zachodzie słońca. Podczas wieczornej liturgii zapala się Paschał - wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa.

Rezurekcja jest nabożeństwem charakterystycznym dla świętowania Wielkanocy. Uroczystej mszy św. towarzyszy procesja rezurekcyjna, której celem jest obwieszczenie radości ze zmartwychwstania Chrystusa.
Procesje rezurekcyjne odbywają się dziś we wszystkich parafiach. W nocy tam, gdzie Liturgia Wigilii Paschalnej zakończyła się około 24.00, albo wczesnym rankiem przed uroczystą mszą św. zwaną rezurekcją (od łacińskiego słowa Resurrectio - zmartwychwstanie).

Radość Zmartwychwstania obwieszcza wówczas bicie dzwonów i śpiew pieśni wielkanocnych, a na czele procesji niesie się krzyż przyozdobiony czerwoną stułą, na znak zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią oraz figurę Zmartwychwstałego.

Pierwotnie procesja ta odbywała się na cmentarz, zwykle znajdujący się w sąsiedztwo Kościoła, by obwieścić zmarłym, że Chrystus zmartwychwstał. Z czasem Najświętszy Sakrament był wynoszony z Grobu Pańskiego i w uroczystej procesji - pośród bicia dzwonów i pieśni wielkanocnych - trzykrotnie obnoszony wokół kościoła. Dawniej rozpoczęciu mszy rezurekcyjnej towarzyszył huk armat. Współcześnie zwyczaj ten zanikł, ale rezurekcja jest nadal uroczystym ogłaszaniem zwycięstwa życia nad śmiercią w Chrystusie.