Eric Cantona: „Każdego dnia zbliżamy się do wojny światowej”. Potężny wywiad legendarnego francuskiego gwiazdora Manchesteru United

Cantona przybył na podbój Anglii w 1991 roku - i ta decyzja stała się jedną z najważniejszych w jego życiu. Eric nie krył, że ​​we Francji nie mógł znaleźć dla siebie miejsca:

„Nie chciałem już grać we Francji. Więc odszedł z futbolu na dwa miesiące. Pomyślałem, że Anglia może być dla mnie dobrym krajem. Potrzebowałem tego rodzaju energii. W takiej piłce. Swego czasu futbolem w Anglii byli Kevin Keegan i George Best. To były gwiazdy rock and rolla.

W Anglii znalazłem to coś. Zdałem sobie sprawę, że od ludzi wymagałem zbyt wiele. Myślałem, że kocham tych ludzi i chciałem, żeby oni mnie kochali. Ale potem zdałem sobie sprawę, że stałem się więźniem tego pomysłu i próbowałem znaleźć rozwiązanie. Znalazłem go. Bardzo mi to pomogło jako zawodnikowi i jako człowiekowi”.

Ale głównym czynnikiem adaptacji był właśnie fakt, że na Wyspach nikt nie naciskał na Erica.

„Przed wyjazdem z Francji myślałem, że coś jest ze mną nie tak. Jestem trochę emocjonalny. Pomyślałem sobie: »Dlaczego on tak na to nie patrzy? Dlaczego tego nie mówi?«. Z biegiem czasu nie obchodziło mnie to.

Życie w hotelu było czymś w rodzaju tranzytu. Dało mi swobodę wypowiedzi. Gdybym pozostał z taką samą mentalnością jak wcześniej, nie sądzę, żebym odniósł sukces w Anglii. W United dobrze to zrozumieli, ponieważ powiedzieli mi: »Jeśli Eric chce odejść, może odejść«.

Kontrowersyjne stwierdzenie. Ale jeśli mi to powiesz, to zostanę, bo wtedy czuję się wolny. Jeśli mówisz, że musisz zostać do czasu wygaśnięcia kontraktu, zostanę zakładnikiem. Wszędzie, gdzie czuję się ciasno. będę się czuł źle. Najważniejsza jest wolność. Ferguson jest świetnym psychologiem, ponieważ zawsze miał właściwe priorytety”.

Pod koniec 2021 roku dyrektor generalny „Czerwonych Diabłów”, Ed Woodward opuścił United, który przybył na Old Trafford z amerykańskimi właścicielami klubu Glazerami. Przed odejściem Woodward, Cantona spotkał się z nim - i zaproponował mu zmiany w strukturze klubu.

„Woodward jest świetnym marketingowcem, ale nie jest tak dobry w piłce nożnej. Zespół powinien mieć osobę, która będzie odpowiedzialna za decyzje piłkarskie. Zaproponowałem swoją kandydaturę na to stanowisko i kilkakrotnie spotkałem się z Woodwardem. Moja oferta nie została przyjęta.

Czy to mnie, czy kogoś innego, United pilnie potrzebuje lidera, który rozumie futbol. Kogoś, kto rozumie ten klub i wszystkie jego wewnętrzne zasady.

Po odejściu Fergusona Manchester United podwoił swoje dochody - i nie zdobył ani jednego dużego trofeum. Wyobraź sobie, że jeśli odniesiesz sukces na boisku, a masz też specjalistę od marketingu, to zamiast podwójnych dochodów otrzymasz potrójne. W ogóle tego nie rozumieją”.

Cantona wierzy, że sponsorzy czasami zmieniają futbol na gorszy.

„Wyjazdy na stadion to pasja do piłki nożnej i zrozumienie historii danego klubu. Zrozumiesz, jak odbierany jest futbol. Wcześniej rozmawialiśmy o moich ulubionych stadionach piłkarskich – teraz wszystkie stadiony nazywają się »Emirates« lub »Allianz«. Te stadiony straciły duszę i historię klubów, jak w przypadku Arsenalu i West Hamu.

Grałem na takich starych stadionach jak Highbury i Upton Park. Rozmawiałem z niektórymi fanami Arsenalu - nienawidzą nowych stadionów. Ci kibice stracili duszę swoich klubów. Dobrze, że Old Trafford i Anfield wciąż są sobą.

Ale czy możesz sobie wyobrazić Old Trafford jako nowy stadion nazwany na cześć marki? Jeśli pewnego dnia to zrobią, bardzo mi przykro, ale nie będę już dłużej kibicował Manchesterowi United i zrezygnuję z futbolu na zawsze. Proszę nie nazywać tego stadionu »Nestle« lub »Amazon«. Proszę".

„Jeśli poprosisz mnie, abym został kapitanem, to ja będę kapitanem. Nie powiem sobie, że jestem przykładem tylko dlatego, że jestem kapitanem. Zrobię co w mojej mocy, ale nie będę czerpał z tego satysfakcji. To jak bycie owcą. Czasami reagowałem na pewne rzeczy w sposób, który ludziom się nie podobał – i mogą mieć rację.

Popełnili błąd, że chccieli, abym był przykładem dla innych. Moim jedynym obowiązkiem zawsze była ciężka praca, aby wygrywać. Jeśli uważasz się za przykład, to tylko wznosisz się ponad resztę. Nie mogę tego zrobić.

Przez większość czasu jestem bardzo pokorny. Żartuję z siebie i nie obchodzi mnie to. Wiem, że żyjemy w cyrku. Gram klauna. Jak wszyscy. Także jestem człowiekiem, jak wszyscy inni. Czasami bardziej kruchym. Jeśli chcesz, żebym był przykładem, nie lubię tego. Nie podoba mi się pomysł, że gracze, politycy, piosenkarze i inni sławni ludzie muszą być wzorami do naśladowania.

Zachowuję się tak, jak chcę - i nikt mi nie powie, jak mam się zachowywać. Czasami naprawdę robimy źle. Czy uważasz, że wszyscy postępują właściwie? Myślisz, że masz sekret doskonałej edukacji? Możesz mieć troje dzieci. Rodzice są tacy sami, ale dzieci są inne. Mówimy coś - i dwóch z nich słyszy. Trzeci jest w pokoju, ale nie słucha. I to jest dobre. Kocham niepewność.

Nie jesteśmy jak roboty. Nie jestem robotem. Jestem po prostu człowiekiem. Potrafię być kruchy".

Cantonę irytuje, że kontrakty zmuszają gwiazdy sportu do nie wyrażania osobistych opinii.

„Przez dekady związany jestem kontraktem i mówią mi, że istnieje klauzula, w której nie mogę wyrazić swojego stanowiska politycznego. Zapomnij o tym punkcie. Chcesz ze mną pracować? Czemu? Z mojego powodu. Wszyscy wiedzą, kim jestem i chcesz, żebym był kimś innym? Nie, to tak nie działa.

Większość ludzi akceptuje zasady, ponieważ chcą być przykładem dla innych. Mały i tani przykład.

Słyszałem opinię, że piłkarze powinni być zaangażowani w społeczeństwo i aktywnie wyrażać swoje stanowisko, jak artyści. Co, proszę? Około 90 procent artystów robi proste rzeczy i nie podejmuje ryzyka. Nic nie zaryzykują. Tacy ludzie, to tanie owce. Po prostu robią interesy i mówią, że są przeciw temu czy temu, ale zawsze łatwo jest rozmawiać.

Dziś jest to temat klimatu. Czy uważasz, że ktoś jest naprawdę zagrożony, gdy krytykuje polityków za psucie go?

Nie myśl, że we wszystkich dziedzinach są odważni ludzie. Zrobiliśmy kilka filmów dokumentalnych o buntownikach piłkarskich, ale kiedy o nich mówię, nie mam na myśli facetów z tatuażami i żelem we włosach. To fałszywe. Mam na myśli tych, którzy narażają swoje życie i walczą o demokrację. Carlos Casselli z Chile sprzeciwiał się dyktaturze Pinocheta. Zabrali mu matkę i ją torturowali”.

Sytuacja polityczna również doskwiera Ericowi.

„Od ponad 10 lat Francja stała się bardziej nacjonalistyczna. Nie tylko Francja - wiele krajów, od Wielkiej Brytanii po Hiszpanię. Niebezpieczeństwo polega na tym, że w 1929 nastąpił kryzys, a w 1933 wybory wygrał Adolf Hitler. Potem wybuchła wojna światowa.

Krok po kroku stajemy się coraz bardziej nacjonalistyczni, myśląc, że za wszystkiemu winni są obcokrajowcy i imigranci. Wynika to z faktu, że nikt nie bierze odpowiedzialności. Winni zawsze są imigranci. Kiedy jakiś kraj jest w porządku, mówimy, że to zasługa każdego jego mieszkańca. Dawno, dawno temu nadeszły złe czasy - i zawsze winni byli imigranci.

Potem była wojna światowa. Dziś wydaje się, że wielkie kraje są zainteresowane wojną światową. Zamiast uczyć się z przeszłości, w pełni odtwarzamy to, co już się wydarzyło. Mam nadzieję, że nie będzie wojny światowej. Mam nadzieję. Ale każdego dnia zbliżamy się do niej”.

„Chodzi tylko o pieniądze. Teraz piłka nożna to biznes. Myślałem, że to jedyne miejsce, w którym każdy ma szansę.

Sposób, w jaki traktowali ludzi, którzy budowali stadiony, jest okropny. Zginęły tysiące ludzi. Czy wszyscy będziemy świętować te mistrzostwa świata? Osobiście nie zamierzam tego oglądać. Lepiej jeździć motocyklem po Ameryce Południowej lub spędzać czas z małymi dziećmi z ubogich zakątków świata - po prostu pokopać z nimi piłkę”.

Szczególnie mocno Eric odniósł się do dawnego paretnera z zespołu Davida Beckhama, który promuje mundial w Katarze.

„W ogóle bym tego nie zrobił. Ja robię odwrotnie. W styczniu 2022 zacząłem o tym wszystkim mówić. Może byłem pierwszy. Mam do tego pełne prawo. Może nie wiedzą, co się tam dzieje. Jeśli wiedzą, to się mylą. Myślę, że popełnili duży błąd i będą tego żałować.

Nie można być rozczarowanym zawodnikami, którzy nie chcą bojkotować mistrzostw świata, bo na szczycie zasiadają politycy, prezydenci, federacje, ministerowie. To oni powinni opowiadać się za bojkotem turnieju. To ważne.

Ale piłka nożna to wciąż biznes”.