Ewa Cichoń napisała kolejną książkę. Tym razem o historycznym ratuszu w Oleśnie

„Oleski ratusz na tle dziedzictwa niematerialnego regionu" - taki tytuł ma nowa książka Ewy Cichoń, dyrektorki Oleskiego Muzeum Regionalnego.

Stojący przy oleskim rynku zabytkowy ratusz nie pełni już funkcji urzędu miejskiego. W budynku mieszczą się biura, m.in. biuro poselskie Marcina Ociepy (Zjednoczona Prawica).

Został zbudowany w miejsce poprzedniego, drewnianego ratusza, który spłonął sto lat wcześniej (w 1722 r.) przez nieostrożność ówczesnego burmistrza Józefa Tlustka. Burmistrz Tlustek udał się wieczorem z zapaloną świecą do drewnianego ustępu i tam zasnął. Od świecy zapalił się drewniany wychodek, od wychodka cały dom, a od domu niemal całe miasto! Spłonął nie tylko ratusz, ale także kościół parafialny i niemal wszystkie domostwa. Ocalały tylko 4 domy na Solnym Rynku. Burmistrz Tlustek, widząc rozmiary tragedii, którą nieumyślnie spowodował, popadł w obłęd.

Na budowę nowego murowanego ratusza w latach 1820-21 zarząd miasta przeznaczył 1300 talarów, a 2000 talarów pożyczki przekazał wybitny oleski pedagog Feliks Rendschmidt, którego brat Józef Rendschmidt był przewodniczącym Kolegium Miasta.

Wybudowany ratusz to budynek narożny o 84 stopach pruskich długości (26,4m), 49 stopach szerokości (15,4 m) i 38 stopach wysokości (11,9 m). Ma dwie kondygnacje z sutereną, a także wieżę z zegarem miejskim.

Na pierwszej kondygnacji były izby wartownicze, areszt miejski, kasy, a także dwa mieszkania dla policjantów. Na górnej kondygnacji mieściła się sala rady miejskiej i sala archiwum miejskiego. W 1823 r. w budynku ratusza przygotowano 8 cel więziennych.

- W 1854 roku na wieży ratusza zamontowano zegar zakupiony w Berlinie - mówi Ewa Cichoń. - Za burmistrza Eugeniusza Kordona, przebudowano fasadę w stylu neoklasycystycznym, ozdabiając ją w 1880 r. sześciokolumnowym portykiem.

W 1931 r. zbudowano nową ratuszową wieżę.

- W kuli na szczycie wieży umieszczono dokumenty dotyczące historii miasta spisane w językach niemieckim, łacińskim i hebrajskim. Była tam m.in. kronika burmistrza Dressowa z 1820 r. - dodaje Ewa Cichoń.

Wszystkie te dokumenty przepadły w styczniu 1945 roku, kiedy do ówczesnego Rosenbergu wkroczyła Armia Czerwona. Sowieci ww nocy z 22 na 23 stycznia podpalili ratusz, w którym spłonęło prawie całe archiwum miejskie.

- Sowieci sugerowali się niemiecką nazwą miasta: Rosenberg, łącząc ją z nazwiskiem ministra III Rzeszy Alfredem Rosenbergiem - wyjaśnia Ewa Cichoń.

Książkę Ewy Cichoń pt. „Oleski ratusz na tle dziedzictwa niematerialnego regionu” można otrzymać w Oleskim Muzeum Regionalnym. Publikacja została wydana przez Narodowy Instytut Dziedzictwa w ramach projektu realizowanego w partnerstwie z gminą Olesno.