Grunt, że jest praca

Przed szóstą rano przed siedzibą Coroplastu w Dylakach, gm. Ozimek, tłoczą się autobusy. Większość pracowników przyjeżdża do zakładu z różnych, czasem odległych stron województwa. Osobom z Olesna, Praszki, Kędzierzyna-Koźla, Zawadzkiego, Korfantowa, Prudnika, Białej dojazd do pracy w jedną stronę zajmuje godzinę lub dłużej. Najdalszą trasę mają pracownicy z Grodkowa (50 osób) - jadą do pracy półtorej godziny, za bilet płacą 300 zł. Miejscowi stanowią niewielki procent zatrudnionych.
- Dla zakładu, a przede wszystkim dla samych pracowników to bardzo niewygodna sytuacja - mówi Małgorzata Michnowska, kierownik działu kadr i szkoleń Coroplastu. - Pracownicy muszą pokryć wysokie koszty dojazdu do pracy. Gdybyśmy chcieli udzielić dofinansowania na pokrycie kosztów przejazdu, musielibyśmy zapłacić 40 proc. więcej, doszłyby bowiem składki zusowskie i podatki.
Nie wchodzi w grę także podwyższanie pensji dojeżdżającym. Wyższy zarobek jest uzależniony jedynie od wydajności pracownika i jego zaangażowania.
Mimo to dojeżdżający pracownicy nie narzekają. Trudno narzekać na pracę, gdy nie ma perspektyw na jakąkolwiek inną.
- Wstaję rano o czwartej piętnaście, biegnę na autobus i za godzinę jestem w Dylakach - mówi Renata Langner z Praszki, pracująca w wydziale ABS. - Nie myślę o uciążliwości dojazdów. Ja się cieszę, że mam pracę. Koleżanki z Praszki jej nie mają.
Zakład zajmuje się produkcją wiązek elektrycznych dla koncernu volkswagena. Wszystkie skody, seaty i wolkswageny mają zamontowane przewody i wiązki elektryczne z Coroplastu. Większość dużych firm na Opolszczyźnie pada i zwalnia pracowników, a Coroplast przeciwnie, stale przyjmuje nowych. Nawet recesja na rynku motoryzacyjnym mu nie zagraża - koncern VW, z którym współpracuje Coroplast, zanotował ponad 15-procentowy wzrost produkcji.
Coroplast powstał w Dylakach w 1994 roku, w budynkach po byłych Zakładach Przemysłu Odzieżowego "Opolanka". Początkowo zatrudniał 25 pracowników (osoby zwolnione z "Opolanki"), po kilku miesiącach pracowników było 400.
Obecnie firma zatrudnia 1470 osób, od 1998 roku ma filię w Krapkowicach (430 pracowników). To firma silnie sfeminizowana, kobiety stanowią 80 procent załogi. W najbliższym czasie, w związku z otwarciem nowej hali, zamierza zatrudnić od 100 do 200 nowych ludzi.
- Jesteśmy firmą rozwojową i choć nigdzie się nie ogłaszamy, nie musimy szukać pracowników. Większość trafia do nas za pośrednictwem urzędów pracy - mówi Małgorzata Michnowska. - Wiele podań czeka, aż się zwolni jakieś miejsce. Sześćdziesiąt procent załogi to ludzie, którzy pracują u nas od wielu lat.
Taką osobą jest Bernadeta Blach z Dylak, pracuje w "kabelkach" szósty rok. W tej chwili wykonuje pracę wymagającą dużej sprawności manualnej: z dziesiątek przewodów tworzy wiązki.
- Doświadczenie w pracy zawsze się przydaje - mówi Bernadeta Blach. - Dla mnie najważniejsze jest to, że mam pracę, i to pracę na miejscu.
Tej pracy można się nauczyć w ciągu 3 miesięcy, czyli w czasie umowy o pracę na czas próbny. Zakład jest zautomatyzowany, skomputeryzowany, od pracowników wymaga się pracowitości i zdolności manualnych, ale ceni się także wykształcenie.
- Mamy wielu pracowników z wykształceniem średnim, a nawet wyższym - dodaje Małgorzata Michnowska. - Nasi ludzie chętnie się dokształcają. Po skończonych studiach mogą liczyć na pracę bardziej odpowiedzialną, np. w dziale kontroli jakości.

Dlaczego tak mało miejscowych pracuje w Coroplaście? - Wyczerpał się potencjał; ci, którzy chcieli tu pracować, już pracowali, nowych chętnych nie było. Dlatego szukaliśmy pracowników dalej - wyjaśnia szefowa działu kadr.
Dziś większość powiatów dotkniętych wysokim bezrobociem chętnie widziałoby filię Coroplastu u siebie. Żywo zainteresowany takim rozwiązaniem jest m.in. burmistrz Praszki. Wielu urzędników z różnych regionów dzwoni i podpowiada: "są u nas świetne obiekty do przejęcia". Jednak na razie dyrekcja zakładu nic pewnego obiecać nie może. Decyzja, jakie nowe inwestycje będą prowadzone, zapadnie pod koniec sierpnia.