Jak przed świętami zaoszczędzić i najeść się za darmo

- Mamy 6 gatunków: z pieprzem, łososiem, borowikami, orzechami, ziołami i śmietankowy - objaśnia i podsuwa mi tackę. Próbuję - rzeczywiście, bardzo smaczne. Pochłaniam porcję za porcją, czekając, aż wreszcie dostanę po łapach, ale nic takiego się nie dzieje. Dziewczyna przygląda mi się z satysfakcją. - Dobre, prawda? Nie kosztował pan jeszcze z ziołami - mówi, podając kolejne próbki. W mgnieniu oka pożarłem przynajmniej dwie kromki chleba z serem. Poddaję się, nie dam rady więcej. Muszę czymś popić - i jest okazja. W pobliżu zaprasza na degustację browar z Czarnkowa. Lubię piwo, ale nigdy nie słyszałem o tej firmie.

- To prawdziwe, naturalne, żywe piwo - zachęca brunetka, napełniająca kubeczki złocistym napojem. Piję i słucham ciekawej opowieści o ostatnim państwowym browarze w Polsce. Piwo rzeczywiście jest świetne, więc sięgam po kolejne kubeczki. Mej gospodyni najwyraźniej to nie przeszkadza. Odchodzę napojony, z lekkim szumem w głowie, życząc browarowi znad Noteci sukcesu. Za darmo wypiłem jakiś "bączek" piwa. Czyli śniadanie mam z głowy.

Niedaleko rozłożył stoisko producent warzyw. Sięgam po sałatkę meksykańską z kukurydzy i papryki z dodatkiem fasolki szparagowej. - Proszę sobie doprawić do smaku - zachęca blondynka w firmowym fartuszku. - Tu mamy pieprz i sól. Pochłaniam pięć porcji i chcę odejść. - Chwileczkę, poczęstuję pana jeszcze bukietem warzyw na patelnię! - skarciła mnie hostessa, wyjmując z mikrofalówki dymiącą jeszcze porcję. Posłusznie zjadam smaczną mieszankę brokułów, kalafiora, marchewki i Bóg wie czego tam jeszcze. Wycofuję się, obcierając usta. - Widzę, że panu smakowało, więc zapraszam do kupowania naszych warzyw - słyszę na odchodnym.

Jak dotąd nikt mnie nie pogonił. Jem i piję do woli. To może jakaś zakąska po piwku? Dziewczyna z talerzem pełnym nadzianych na wykałaczki porcji serów pleśniowych pieknie się uśmiecha. Dokładnie opisuje, z jakimi smakami będę mógł się zapoznać, i podsuwa talerz. Zjadam trzy kawałeczki i nagle talerz znika mi sprzed nosa. - Dziękuję, że skorzystał pan z naszej degustacji - słyszę. - Ale to takie smaczne, czy mogę prosić o jeszcze? - Skoro panu smakuje, to zapraszam do kupna. Akurat tu ma pan nasze sery - dziewczę wskazuje ręką na półkę, obraca się na pięcie i szybko odchodzi. Z wprawą pozbyła się natręta. Najwyższy czas spróbować gdzie indziej. Przed wyjściem próbuję jeszcze raz napić się piwa.

- Ale pan już tu był - mówi zakłopotana hostessa z Czarnkowa i zaniepokojona spogląda w górę. - Wie pan, stoimy pod kamerą - wyjaśnia. - To degustacja, a nie wyszynk. Panu nic nie zrobią, ale ja mogę mieć kłopoty. Zapraszam na jutro - dodaje przepraszającym tonem.

Nic to, może powetuję sobie w Almie. Zapowiadali tam promocję wermutów. Rzeczywiście, w delikatesach w podziemiu Solarisa można dziś skosztować martini. W czterech smakach, na oko w porcjach trzydziestkach. Wypijam po jednej z każdego. Wyszedł całkiem przyzwoity drink - grubo ponad setka za darmo. Chętnie napiłbym się jeszcze, ale czuję na sobie badawczy wzrok ochroniarza. Posyłam błagalne spojrzenie hostessie. - W porządku, proszę jeszcze skosztować - uśmiecha się brunetka w kapeluszu i firmowym garniturku. - Przed chwilą miałyśmy tu dwóch panów, którzy podchodzili raz za razem. Musiałyśmy poprosić ochronę o pomoc, żeby się ich pozbyć - wyjaśnia. I nie proponuje mi nawet kupna całej flaszki. No bo czegóż może się spodziewać po facecie, który wpadł na promocję z językiem na brodzie, po to tylko, żeby się napić...

Przed wyjściem z Almy napycham się jeszcze batonikami Duplo. - Ale fajnie! A myślałam, że tylko dzieci wyjadają słodycze garściami - żartuje ze mnie hostessa.

W delikatesach Piotr i Paweł w CH Karolinka czeka kolejna, przyjemna niespodzianka. Promocja jest tylko jedna: śledziki w różnych smakach, ale nikt nie pilnuje stoiska! Obżeram się więc nieprzytomnie, przez nikogo nie niepokojony. To błąd - zaczynam odczuwać pierwsze objawy niestrawności. Żołądek najwyraźniej z trudem radzi sobie z mieszanką serów, warzyw, piwa, wermutu, marynowanych ryb i czekolady.

Przydałaby się jakaś promocja kropli żołądkowych w aptece. Zamiast tego w Realu w Karolince czekają mnie lżej strawne potrawy. Zaczynam od jogurtów z owocami. Smaki są tylko trzy i tyle tylko porcji mogę skosztować. Hostessa jest nieugięta. Za to na sąsiednim stoisku z błyskawicznymi płatkami owsianymi z mlekiem w proszku nie ma ograniczeń. Znużony udawaniem wygłodniałego dusigrosza demaskuję się przed serwująca owsiankę dziewczyną. - Stoję na promocjach od 4 lat - opowiada mi Basia, studentka z Opola. - Zaczęłam jeszcze w liceum. Dla uczniów i studentów to dobry sposób na dorobienie paru złotych.
Basia z zasady nie płoszy natrętów. - Muszę być miła i uprzejma, nie wypada odmawiać klientom. Dość często spotykam takich, co chcą się najeść za darmo. Ale czasem widzę, że naprawdę są głodni, może nie mają pieniędzy. Niech jedzą, w końcu nie ja za to płacę - przyznaje szczerze. - A w dodatku nie wiem, czy nie mam do czynienia z tak zwanym "tajnym klientem", kontrolerem nasłanym przez producenta.

Solidna porcja owsianki uspokaja mój rozklekotany żołądek. Ruszam dalej. Po chwili napycham się zbożowymi kulkami z czekoladą. Hostessa nie interweniuje. Przy ladach z rybami czeka na klientów uśmiechnięta blondyneczka z tacą pełną norweskiego łososia podanego z pomarańczą na listkach sałaty. Zjadłem cztery porcje i uśmiech gwałtownie zniknął. - Niech pan przestanie, inni też chcą spróbować - usłyszałem. Zanim zdążyłem cokolwiek odpowiedzieć, dziewczyna odeszła wyraźnie urażona. Zniechęcony kieruję się do wyjścia, ale tu kusi kolejna hostessa z miseczką pełną nie znanych mi smakołyków. - Polecam orzeszki ziemne w cieście pikantnym - zachęca. Próbuję kilka - rzeczywiście pikantne jak diabli. Nie mogę więcej, mieszają mi się smaki, a żołądek znów nachalnie daje znać o sobie. Pora kończyć eksperyment.

Wniosek: Na promocjach można się wyżywić. Trzeba tylko mieć wytrzymały żołądek i odpowiednie podejście do pań z promocji. Kto oszczędny i się nie krepuje - niech spróbuje. Smacznego!