Konsekwencje mieszkowej decyzji. Komentarz Bolesława Bezega, redaktora naczelnego nto

Rocznica ta ma oczywiście dla wielu Polaków znaczenie religijne, ale niezależnie od stosunku do Kościoła, przyjęło się uważać moment chrztu Polski za początek polskiej państwowości.

Oczywiście, ta państwowość nie powstała w ciągu kilku minut, w których książę Polan Mieszko I wraz z najbliższymi dworzanami przyjął chrzest. Trudno sobie wyobrazić, że przed Mieszkiem w jakiejś formie państwo Polan nie istniało. Tym bardziej, że rodzinna tradycja Piastów, spisana w początkach XII wieku przez pierwszego polskiego kronikarza Gala Anonima, podaje imiona czterech kolejnych przodków Mieszka. Mieli to być Chościsko, Piast, Siemowit i Lestek, w którym wielu chce upatrywać legendarnego założyciela państwa Polan czyli Lecha, od którego miałaby pochodzić jedna z pierwszych nazw naszego narodu, czyli Lechici (Lachy).

Współcześni badacze twierdzą, że nawet jeżeli wymienieni przodkowie Mieszka istnieli naprawdę, to o rozwoju polskiej państwowości możemy mówić dopiero w latach dwudziestych X wieku, bo świadczą o tym liczne znaleziska archeologiczne z terenów od Śląska po Wielkopolskę i Mazowsze. Mowa tu przede wszystkim o kilkudziesięciu nowoczesnych grodach wybudowanych wówczas niemal jednocześnie i według tych samych zasad, czyli z zastosowaniem wałów drewniano-ziemnych o konstrukcji skrzyniowej. Jednym z wybudowanych wówczas grodów był opolski Ostrówek.

Miało zatem państwo Polan w początkach dziesiątego wieku swoje, jak to się mówi, pięć minut na dynamiczny rozwój i wykorzystało je skwapliwie. Powstały zręby organizacji państwowej, która stała się na tyle silna, by zajmować i zagospodarowywać kolejne obszary, początkowo te zamieszkiwane przez najbliżej spokrewnione plemiona słowiańskie, by z czasem sięgać coraz dalej i ambitniej.

Wszyscy natomiast do dziś ponosimy konsekwencje podjętej wówczas przez Mieszka I decyzji o tym, od kogo przyjąć chrzest. Gdyby wybrał opcję kijowską, dziś pisalibyśmy cyrylicą.