Ks. Klinger o tym, jak pogodzić Środę Popielcową i walentynki

Skoro już w kalendarzu pojawiła się taka niefortunna zbieżność Środy Popielcowej i walentynek, to czy praktykujący katolicy mogą jakoś tę sprzeczność pogodzić? Na pierwszy rzut oka wydaje się to niemożliwe.
Samo okazanie osobie bliskiej miłości, przywiązania, bliskości przez kupienie kwiatów czy serdeczne przytulenie z pewnością charakteru Środy Popielcowej naruszać nie może. Tu sprzeczności nie ma. Być może nawet popiół, który nam tego dnia towarzyszy, może być przypomnieniem, że naszą miłość stale powinniśmy – jak w ogniu - oczyszczać. Żeby była wzbogacona i szlachetna.

Nie wiem, czy dobrze myślę. Ale mam odczucie, że choć w popielec obowiązuje katolików ścisły post jakościowy (od mięsa) i ilościowy (trzy posiłki, w tym tylko jeden do syta), tym jedynym posiłkiem do syta mogłaby być np. walentynkowa kolacja przy świecach z bliską osobą…
To można sobie jak najbardziej wyobrazić pod warunkiem, że będzie to posiłek bez mięsa. Ale przede wszystkim nie powinniśmy zapomnieć o tym, co Środa Popielcowa symbolicznie wyraża: Że istnieje miłość bez miary. Że u Boga szukamy wzoru prawdziwej miłości. Nie sprzeciwia się to wspólnemu posiłkowi w serdecznej atmosferze.

Walentynkowej zabawy, także tej przy alkoholu, pogodzić się z wiarą katolicką w dniu przypominającym o potrzebie nawrócenia nie da…
I bardzo bym ją osobom wierzącym odradzał. Byłoby to oczywiste naruszenie obowiązku postu w tym dniu i charakteru popielca. Przecież mamy w Kościele tylko dwa dni ścisłego postu: Środę Popielcową i Wielki Piątek. Dni na wyrażanie miłości, na zabawę i radosne świętowanie jest w kalendarzu znacznie więcej. Warto te dwa dni w roku uszanować. Być może dobrym rozwiązaniem będzie przesunięcie walentynkowego świętowania na najbliższą niedzielę. Wtedy pewnie będziemy mieli więcej czasu dla kochanych osób. A niedziela jako pamiątka Zmartwychwstania post znosi.