Leczniczy rzepak. Korzeń też ma cenne walory

opr. Grzegorz Roczek
Leczniczy rzepak. Korzeń też ma cenne walory
Leczniczy rzepak. Korzeń też ma cenne walory pixabay.com
Rzepak należy do szerokiej grupy roślin oleistych /rzepak (ozimy i jary), rzepik, len, lnianka, mak, słonecznik, gorczyca (biała sarepska, czarna), rzodkiew oleista, krokosz, katran abisyński, dynia oleista i rącznik/, których nasiona posiadają stosunkowo dużą zawartość tłuszczu, rzędu 20-50%.

Znane jest wykorzystanie rzepaku dla celów: spożywczych, wędkarskich, rolniczych, paliwowych i chemicznych. Dużo mniej na potrzeby lecznicze. O tym właśnie traktuje niniejszy artykuł. Sam korzeń rośliny stanowi cenny surowiec zielarski. Gromadzi on bowiem sole mineralne i witaminę C. Medycyna ludowa uznaje go za dość skuteczny afrodyzjak. Zalecana jest konsumpcja w postaci surowej, poprzedzona konsultacją lekarską.

 

Cenniejsze walory prezentuje nierafinowany olej tłoczony na zimno. Wyrób zawiera: witaminy: A, E, D3 i K, kwas oleinowy, linolowy (omega-6), linolenowy (omega-3). Składnikiem szerokiego asortymentu preparatów medycznych wytwarzanych przez przemysł farmaceutyczny jest sam olej rzepakowy.

 

Przeciwdziała on bowiem cukrzycy, zaparciom, niektórym typom nowotworów, łuszczycy i chorobom układu krążenia głównie miażdżycy, wpływa na jakość tkanki skórnej, zmniejsza prawdopodobieństwo choroby mięśnia sercowego, stabilizuje ciśnienie tętnicze krwi, stymuluje prawidłowe funkcjonowanie układu krwionośnego i optymalną pracę nerek, reguluje przemianę materii, wspomaga układ rozrodczy, działa przeciwalergicznie, przeciwzapalnie, moczopędnie i wykrztuśnie, łagodzi objawy chorobowe zapalenia stawów.

Kujawsko-Pomorską Strefę AGRO znajdziesz także na Facebooku - dołącz do nas! 

 

Z uwagi na znaczną powierzchnię upraw, rzepak jako roślina miododajna ma bardzo duże znaczenie dla pożytków pszczelarskich. Wg rozbieżnych opinii naukowców, optymalne zapylenie 1 ha rzepakowej plantacji wymaga znojnej pracy (tzw. oblotu) 40-60 tys. pszczół.

 

Spośród wszystkich gatunków miodów, miód rzepakowy zawiera największą ilość glukozy i aminokwasów, ponadto: fruktozę, olejki eteryczne, enzymy, żelazo, magnez, acetylocholiny, garbniki, biopierwiastki, kwas nikotynowy, cholinę, kumarynę, saponinę, witaminy B, C i K, potas, flawonoidy, związki goryczowe.

 

Ów wytwór pszczelego trudu: wzmacnia serce i siłę jego rozkurczu polepszając dotlenienie, obniża i normalizuje ciśnienie tętnicze krwi, poprawia zaopatrzenie mięśnia sercowego w składniki odżywcze i tlen, usuwa nadmiar wody z tkanek zmniejszając obrzęki, regeneruje organizm osłabiony wysiłkiem psychicznym i fizycznym, zapobiega miażdżycy, wspomaga wątrobę w odtruwaniu organizmu i przemianie tłuszczów, usprawnia pracę pęcherzyka żółciowego, działa antyseptycznie, przydatny w leczeniu infekcji gardła, nosa i oskrzeli, łagodzi kaszel, ma umiarkowane właściwości antybiotyczne, stosowany pomocniczo przy chorobach infekcyjnych i zapalnych nerek pęcherza i cewki moczowej, zmniejsza odczyn zapalny towarzyszący wrzodom żołądka i dwunastnicy, stymuluje układ odpornościowy, pomaga w razie mdłości, zgagi i wzdęć, przyśpiesza gojenie ran nadżerek i wrzodowych, wykazuje działanie ściągające i przyśpieszające gojenie, ziarninowanie oraz bliznowanie ran otwartych, usuwa z rany tkankę martwiczą i ropne wysięki chroniąc przed zakażeniem, zapobiega tworzeniu pęcherzy pooparzeniowych jeśli miód szybko trafi na skórę (nie należy przykładać bezpośrednio do otwartej rany.

 

Stosujmy więc rzepak. Oczywiście roztropnie.

 

 

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Materiał oryginalny: Leczniczy rzepak. Korzeń też ma cenne walory - Gazeta Pomorska

Wróć na nto.pl Nowa Trybuna Opolska