Ludzie, którzy odeszli z Ruchu Odnowy, zdecydowali się mówić

- Nie chcieliśmy mieć z nimi nic wspólnego - mówi Piotr Brodaczewski, były świecki koordynator grup Odnowy w Duchu Świętym w Diecezji Opolskiej. - Ci z Krapkowic robili nam wszystkim złą opinię, głosili herezje, które potem siały zamęt we wszystkich grupach modlitewnych.

Liderzy opolskich grup Odnowy już w 2003 r. wysłali list do bp. Bronisława Dembowskiego, Krajowego Duszpasterza Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, w którym wypierają się związków z krapkowicką grupą i oświadczają, że jeśli chce ona modlić się po swojemu, to niech to robi poza strukturami katolickiej Odnowy.

- Zresztą oni sami już wcześniej od nas się odseparowali - dodaje Brodaczewski. - Nikt ich nie widział na Jasnej Górze podczas zlotów wszystkich grup Odnowy, oni zawsze w tym czasie organizowali swój koncert ewangelizacyjny "Tylko Jezus". A Andrzej Krajka, lider krapkowickiej Odnowy, głośno kiedyś powiedział, że Jasna Góra to rozpusta i bałwochwalstwo. Potem na Brodaczewskiego nawet opolscy księża naciskali, żeby tych z Krapkowic do struktur przywrócić. Przykład Kalisza i Kamiennej Góry, gdzie katoliccy księża rzucili sutanny, są pastorami i prowadzą zbory, diecezjalnych liderów zmuszał do myślenia.

Jednak list do biskupa i zerwanie oficjalnych więzów z innymi grupami Odnowy wcale krapkowickiej grupie nie zaszkodziły. Podobnie jak wcześniej raciborska grupa, miała ona dużą siłę przyciągania ludzi, którzy potrzebowali przeżywać wiarę w większym uduchowieniu.

Smutna narzeczona i żona
Ewelina z Raciborza, lat 41:
- Do raciborskiej grupy Odnowy w Duchu Świętym trafiłam z miłości. Ale nie z miłości do Jezusa, pokochałam Darka, a to była jedyna droga, żeby z nim być. Jego cała rodzina tam była, on tkwił w niej od zawsze, aż do rozwiązania tej grupy przez biskupa.

Moje życie też powoli przesiąkało tą grupą i podporządkowywało się jej. Kilka razy w tygodniu spotkania, potem wyjazdy na obóz w Pokrzywnej czy Krzanowicach. Spotykałam tam ludzi z grupy krapkowickiej. Na tych wspólnych obozach najbardziej wryło się mi się w pamięć przepraszanie.

Ustawił się do mnie rządek mężczyzn, podchodzili po kolei i mówili "przepraszam cię za nieczyste myśli". A potem ustawiły się przede mną kobiety. Przepraszały mnie za to, że źle mi życzyły.

Wiele kobiet w tej sytuacji czułoby satysfakcję. Ale ja czułam się zbrukana.

Najpierw byłam smutną narzeczoną. Na obozie w Pokrzywnej, tuż przed ślubem, lider grupy nie pozwolił nam rozmawiać i spotykać się z Darkiem przez prawie cały obóz. Widywaliśmy się w czasie wolnym, mijaliśmy i nie mogliśmy zamienić słowa. Nie chodziło o seks przedmałżeński, bo tego nie braliśmy pod uwagę. A o to, żeby być tylko dla grupy, a nie żeby cieszyć się sobą.

Potem byłam smutną żoną. Darek albo wiecznie na tych spotkaniach, albo zaczytany w Biblii. Potrafił odłożyć Pismo Święte tylko po to, żeby mnie bić. A we mnie narastały kompleksy, bo nie potrafiłam być jak te kobiety z grupy…
Nie miałam gdzie szukać pomocy, bo w Raciborzu do jakiejkolwiek instytucji by się nie poszło, to wszędzie był ktoś z Odnowy. A dla grupy to mój mąż był bardziej wartościowy, wpływowy, dobrze wykształcony.

W moim życiu przełomowe było urodzenie dziecka. Miałam sześciomiesięczne maleństwo przy piersi, a jakaś siksa mi mówi, że mam jechać na obóz, a ona zaopiekuje się niemowlęciem. Wtedy coś we mnie pękło, nie pojechałam…
Od tego momentu moja droga z Odnową zaczęła się rozchodzić na dobre. Odeszłam z grupy i rozwiodłam się mężem. Miałam już dość grupy, tego wciskania się w każdy zakątek naszego prywatnego, rodzinnego życia. Nawet do domowego budżetu.

Ewelina rozkłada spis rodzinnych wydatków, które jej mąż skrupulatnie prowadził co miesiąc:
- Obok wydatków na przedszkole, żywność, jest też dziesięcina. Darek wkładał do białej koperty 110 złotych i szedł na spotkanie. Ale z czasem zarabiał więcej, to płaciliśmy już 300 złotych. Dzielił się nawet tym, co przywiózł ze Stanów. Nie podobało mi się to, ale Darek zaraz mi odpalał, że to nie moja sprawa. Tłumaczył, że w kościele też trzeba płacić. To prawda, ale nie dziesięć procent rodzinnych dochodów, tylko co łaska, dziesięć, dwadzieścia złotych miesięcznie.

Każdy by się tam zdziwił
Adam, urzędnik z Kluczborka, 36 lat, był liderem jednej z opolskich grup Odnowy w Duchu Świętym:
- Grupy z Krapkowic i Raciborza robiły tyle zamętu, że każdy jak słyszał "Odnowa w Duchu Świętym", to kojarzył to tylko z nimi. I zwykle w negatywnym znaczeniu. Ci z Krapkowic przyjeżdżali na nasze spotkania i wyrywali od nas ludzi. Niestety z powodzeniem, bo dużo od nas odeszło. Bywało, że najeżdżali nasze spotkania i próbowali je zdominować. A nasza Odnowa to była ta przykładna, blisko Kościoła i sakramentów.

Różnie ludzie mówili o tych z Krapkowic, postanowiłem pojechać na ich spotkanie, zobaczyć na własne oczy, co jest prawdą, a co plotką.

Tam wszystko było inne. Taniec jak w transie, głośne wyznawanie grzechów, jakiś mężczyzna krzyczał: "Panie, wybacz mi, bo okradłem swojego ojca". Na naszych spotkaniach to zaraz kogoś takiego kierowało się do konfesjonału - tam jest miejsce na takie wyznania. U nas przed spotkaniem zawsze była też msza, a potem zaczynało się spotkanie modlitewne. Tam nie było nabożeństwa, księdza. Zresztą oni do księży nigdy nie pałali sympatią, za plecami ich wyśmiewali. Dla duszpasterzy krapkowicka Odnowa to jak misja na Czarnym Lądzie...
Tajemnica Magdy
Maria z Krapkowic, 46 lat, nauczycielka:
- Zbliżał się koniec wakacji, w krapkowickiej parafii św. Mikołaja akurat był remont. Zgłosiłam się do pomocy, żeby mieć swój wkład w remont naszej świątyni. Pamiętam, jak któregoś dnia, gdzieś około południa, na parafię wpadła roztrzęsiona Magdalena, znajoma. Właśnie wróciła z Dobrej, była tam na obozie z tymi z Odnowy…

Była roztrzęsiona, widać było, że coś się wydarzyło, z czym sobie ta dziewczyna nie mogła poradzić. Pomyślałam, że najpewniej coś musiało wydarzyć się na obozie w Dobrej, bo na plebanię wpadła wprost stamtąd.

Magdalena nerwowo miętosiła w ręce jakiś zeszyt i ciągle pytała o księdza. Pomyślałam, że w tym zeszycie są zapiski z tego obozu, taki pamiętnik rekolekcyjny. Chciałam ją o to nawet zagadnąć, ale to ona pierwsza zaczęła. Zapytała mnie, czy wyznawanie w grupie grzechów jest normalne. Zrozumiałam, że tak robili na tym obozie.

Magda nie doczekała się wtedy księdza i poszła, potem widziałam ją jeszcze kilka razy. Ale to nie była już ta sama beztroska dziewczyna. Wkrótce gdzieś wyjechała. Ja byłam krotko w Odnowie, z tego czasu pamiętam też inne wydarzenie. Z zespołu muzycznego z parafii odeszły dwie osoby. Mówiły, że animator Odnowy zabronił im śpiewać w parafialnym zespole, bo "nie mogą służyć dwóm Panom". Co to za chrześcijaństwo, jak każe się zamykać na innych i być tylko wśród swoich?

Chwila słabości Bartosza
Bartosz, 25 lat, student z Opola:
- Animatora z Odnowy poznałem w akademiku politechniki. Przychodziłem na spotkania, dyskusje, pojechałem z nimi na obóz do Łężna pod Dusznikami. Czas jak zawsze na takich wyjazdach był na full wypełniony. Każdego dnia zajęcia od rana do wieczora, ani chwili na własne myśli. Ale trafiła się chwila odprężenia, siadłem pod drzewem, podziwiałem widoki. Przez moment, bo zaraz pojawił się mój animator. Usiedliśmy, nie wiem, jak to się stało, ale po chwili powiedziałem mu o sobie coś, czego nikomu jeszcze nie mówiłem, a co siedziało we mnie od dziesięciu lat. Nie rozumiem, czemu mu powiedziałem. Poczułem się jak szmata, jakbym zdradził samego siebie. Siedziałem obok animatora jak sparaliżowany. W oddali słychać było radosne śpiewy o Jezusie. "Popatrz na nich" - powiedział animator. "Możesz być tak samo szczęśliwy. Tylko musisz z nami pozostać".

Fakt, czułem się plugawo, ale wiedziałem już, że z nimi nie będę. I nie dlatego, że modlą się inaczej. Nie szokuje mnie też, że głoszą treści niezgodne z katolicką nauką. Wtedy na tym obozie kilka osób z tej grupy "nawracało" ludzi w miasteczku, w niedzielę weszli z gitarami do kościoła. Rozśpiewanymi młodymi ludźmi były zachwycone starsze kobiety i miejscowy proboszcz. Potrafią być ujmujący, ale to tylko pozory. To jest psychomanipulacja, bo odrywają ludzi od normalności.
Po powrocie z obozu odszedłem z grupy. Przez rok animator wysyłał mi esemesy, żebym wrócił. A ja ciągle drżę, czy dochowa mojej tajemnicy, przecież nie jest spowiednikiem…

Co z naszą córką
Inga, 69 lat, emerytka spod Nysy:
- Nie wiedziałam, co to jest ta Odnowa. Pojechałam na ich spotkanie, kiedy Lidia, nasza córka, przeniosła się do Krapkowic. Chciałam zobaczyć, zrozumieć co ją tak zafascynowało w tym ruchu.

To było już wtedy, gdy rozsypało się narzeczeństwo córki. Trzy miesiące przed weselem, ciasto zamówione, zaproszenia do Niemiec rozesłane, no i nagle mi mówią: ślubu nie będzie. Młodzi poróżnili się w ocenie krapkowickiej Odnowy. Myślę, że niedoszły zięć nie chciał do nich przystać.

Kiedy tam weszłam, sala była pełna. Przyciemnione światło, zaczęli się modlić. A potem już tylko z różnych miejsc rozlegały się głosy. Oni krzyczeli jak w obłędzie! Wybiegłam przerażona. Jacyś młodzi chcieli mnie zatrzymać, byli nachalnie uprzejmi, chcieli mi przynieść krzesło, zapraszali do środka. Już kiedyś spotkałam się z taką uprzejmością. U współlokatorki mojej Lidki w opolskim akademiku.
Bo wszystko zaczęło się czternaście lat temu, kiedy Lidia zamieszkała w akademiku z dziewczyną z Raciborza, ona była w tamtejszej Odnowie. Niedawno Lidka przysłała do mnie list: "Kochani rodzice. Kochamy ponad wszystko Jezusa - Zbawiciela. W tym, co robimy, nie ma nic złego…"

Ciągle słyszymy z mężem, że oni w tych Krapkowicach nie robią nic złego, modlą się i wielbią Boga! Ale od tej modlitwy nasza córka zamknęła się w sobie, odcięła od rodziny.

W sprawie córki byliśmy z mężem kilka razy w Kurii Diecezjalnej w Opolu. Jak powiedziałam o tych z Krapkowic "sekta", to mi zwrócono tam uwagę, że to nie sekta, ale grupa modlitewna, że tak nie będziemy rozmawiać. Czy grupa modlitewna tak w głowach może ludziom pomieszać? Boję się o Lidkę, bo jest już grubo po trzydziestce, a łatwiej się z nią rozmawiało, kiedy była przed maturą. Do kogo my mamy pójść, skoro nikt nam nie wierzy, że w Krapkowicach zmarnowano nam naszą najlepiej wykształconą córkę?
***
Liderzy krapkowickiej Odnowy zażądali od dominikańskiego Centrum Informacji o Nowych Ruchach Religijnych i Sektach, by zdjęło ze swojej internetowej listy grup psychomanipulacyjnych informację o wspólnocie krapkowickiej. W przeciwnym razie zagrozili sądem. Ojcowie dominikanie zapewniają, że informacja z internetu nie zniknie.