Niezwykła piramida ze szczątkami rodziny von Ebenów znajduje się na Opolszczyźnie

Piramida zlokalizowana jest w Rożnowie. Znajduje się za drewnianym kościołem pw. Świętych Piotra i Pawła.

Niezwykła budowla powstała w 1780 roku, kiedy Rożnów nazywał się Rosen (to od rosnących tu niemal wszędzie krzewów róż) i leżał w granicach państwa pruskiego.

Osobą, która zainicjowała budowę piramidy, był najprawdopodobniej August Freiherr von Eben und Brunner, który był arystokratą, właścicielm miejscowych dóbr i wojskowym - robił karierę w armii, doszedł nawet do stopnia generała.

Piramida została zbudowana z cegły. Jest dość okazała. Ma 8,5 m wysokości i podstawę o wymiarach 9,2 na 6,6 m. Zakończona jest charakterystycznym stożkiem. Przez kilka dziesięcioleci spełniała rolę grobowca von Ebenów.

Był to znamienity i szanowany ród niemiecki. Prawdopodobnie wywodził się od Hohenzollernów.

Tego typu budowle kojarzą się ze starożytnym Egiptem, a nie Europą. Trop jest właściwy, gdyż w czasie, kiedy piramida powstała, panowała moda na nawiązania do egipskich wierzeń.

Piramida z Rożnowa ma okna w kształcie tzw. oczu Horusa. W starożytnym Egipcie, w okresie Starego Państwa, stanowiły one jeden z najważniejszych symboli odrodzenia i powracania do zdrowia.

Oczami Horusa były dwa przeciwieństwa - Słońce (symbolizowało je oko prawe, odpowiedzialne za aktywność i przyszłość) oraz Księżyc (oko lewe, odpowiedzialne za pasywność i przeszłość). Tylko razem były pełnia bytu, która miała kontrolę nad czasem - podlegały jej dzień i noc. Oko Horusa było dla Egipcjan potężnym amuletem i symbolem odradzania się życia.

Wybierając taką budowlę na kryptę dla zmarłych, von Ebenowie liczyli właśnie na to, że zapewnią sobie nieśmiertelność.

Jako pierwszy został tu pochowany generał jazdy konnej Kristian von Mohning. Wprawdzie jego śmierć nastąpiła przed powstaniem grobowca, ale żona zadbała o spełnienie ostatniej woli nieboszczyka i przeniesienie jego szczątków do Rożnowa.

Grobowiec został gruntownie przebadany w 2005 roku przez naukowców z Zakładu Antropologii Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu pod kierunkiem profesor Barbary Kwiatkowskiej.

Stwierdzono, że w krypcie pochowanych jest co najmniej 28 osób. W liczbie tej na pewno jest 10 mężczyzn i 12 kobiet. Płci pozostałych nie udało się jednoznacznie określić - nie pozwalał na to stan szczątków.

Ostatni pochówek miał miejsce w 1830 roku.