Odejście Karola Cebuli to wielka strata dla Opolszczyzny [WSPOMNIENIA]

- Nie mogę uwierzyć w to, że umarł. Przecież jeszcze w środę rozmawiałam z synem Karola i pytałam o jego zdrowie. To był człowiek nadzwyczajny. Wielu takich nie mamy. Biznesmen, który wspierał kulturę. Umiał wyławiać i wspomagać zdolnych studentów. Jego dobroczynność była spontaniczna. Pamiętam jak w gminie Ujazd po wielkiej burzy ufundował natychmiast kontener mieszkalny wraz z wyposażeniem – lodówką i meblami. Postać wielopłaszczyznowa, człowiek renesansu. Umiał spierać ludzi w dobrej pracy. Był świadom co i po co robi. Mówił nieraz: Daję przykład, by inni mnie naśladowali.

- Jestem informacją o jego śmierci wstrząśnięta. To był mój osobisty przyjaciel. Także przyjaciel Uniwersytetu Opolskiego i człowiek wyjątkowy. Rozumiał każde nasze zadanie i problem. O wszystko, co robiliśmy na uczelni się troszczył. Zwłaszcza o medycynę. To było nasze wspólne dzieło. Był niebywale mocno oddany tej idei. Nie było tygodnia, niemal nie było dnia, w którym by nie pytał, co się dzieje na medycynie. Gromadził wokół niej ludzi i instytucje. Jego wielką zaletą było, że umiał budować społeczny kapitał. Był społecznikiem – instytucją, kimś, kto się umiał troszczyć o innych.

- Wiadomość o jego śmierci jest czymś bardzo przykrym. Odszedł człowiek, który towarzyszył mi przez minione pięć lat. Pięć lat temu szczerze się podzielił swoimi wątpliwościami co do mnie w funkcji marszałka. Ale potem zbudowaliśmy wspaniałe relacje. Bo to był człowiek, który potrafił wszystko dla wspólnego dobra. Czy angażował się w tworzenie medycyny na uniwersytecie, czy w Nagrodę Jana Dobrego angażował się całym sobą. Jego odejście jest wielką stratą dla Opolszczyzny.