Opolski Teatr Lalki i Aktora przedstawił plany na nowy sezon

Sztuka Janoscha wraca na opolską scenę po dziewięciu latach. To przedstawienie, adresowane do najmłodszych przedszkolaków (od lat 3), zrealizowane w klasycznej konwencji teatru lalkowego (aktorzy animują lalki, ukryci za parawanem).

W kolejne soboty września OTLiA zaprosi jeszcze na dwie premiery: „Mała Mysz i Słoń do pary” Marty Guśniowskiej w interpretacji Agaty Kucińskiej oraz „Kolorowi ludzie”, czyli historia stworzenia świata według Honoraty Mierzejewskiej-Mikoszy i w jej reżyserii. Jak rekomenduje Krystian Kobyłka, dyrektor OTLiA, to będzie przedstawienie uniwersalne, dla młodszych i starszych.

Z myślą o młodzieży i widzach dorosłych OTLiA wzbogaci repertuar o „Szelmostwa Skapena” Moliera, które wyreżyseruje Paweł Aigner.

Po raz pierwszy w historii Opolski Teatr Lalki i Aktora podjął współpracę z Teatrem im. Kochanowskiego. W koprodukcji powstanie autorskie przedstawienie Agaty Dudy-Gracz „Śmierć przyjeżdża w środę” (premiera planowana jest na 19 listopada).

OTLiA to także gospodarz Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Lalek, a 28. edycja tej - odbywającej się w cyklu dwuletnim imprezy - potrwa od 5 do 13 maja 2017. Ta będzie miała charakter szczególny. - Przegląd najlepszych przedstawień, firmowanych przez sceny lalkowe z całej Polski oraz gości z zagranicy połączymy bowiem z ważną dla nas datą: 80-leciem naszego teatru - zapowiada dyr. Krystian Kobyłka.

Pierwszy występ Polskiego Teatru Kukiełkowego, działającego przy Dzielnicy I Związku Polaków w Niemczech, odbył się w Opolu 14 października 1937 roku. Na okoliczność jubileuszu OTLiA ma w planach między innymi wydanie specjalnej publikacji i otwarcie rocznicowej wystawy.

Przyszły rok to również 800-lecie Opola. I w program obchodów tego wydarzenia opolski teatr lalek także zamierza się wpisać. - Jednym z patronów naszego miasta jest święty Wojciech (według legendy nauczał w miejscu, gdzie dziś stoi kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny - przyp.red.). Dlatego chcielibyśmy wrócić do „Misterium drogi św. Wojciecha” w reżyserii nieżyjącego już Petra Nosalka. I ponownie wystawić je na schodach kościoła „na górce”. Mam nadzieję, że już wyremontowanych.