Z kolei pacjent ma prawo wyboru szpitala. Może on zdecydować się na dowolną placówkę na terenie całego kraju, pod warunkiem, że ma ona umowę z NFZ. Jeśli w dniu zgłoszenia okaże się, że nie może być przyjęty z powodu braku wolnego miejsca, to szpital powinien go wpisać na listę oczekujących.
Pacjent musi być przygotowany na to, że na izbie przyjęć będą od niego wymagać dowodu potwierdzającego, że jest ubezpieczony (może to być legitymacja ubezpieczeniowa z aktualną pieczątką z zakładu pracy).
Jeśli ktoś znajdzie się w szpitalu nagle i nie ma przy sobie stosownego dokumentu, to może go dostarczyć w innym czasie, ale nie później niż do 30 dni od dnia rozpoczęcia leczenia, jeśli przebywa w szpitalu. Albo - w ciągu 7 dni od dnia zakończenia hospitalizacji. Jeśli pacjent takiego dokumentu nie dostarczy, to wtedy otrzyma rachunek za leczenie.
Jeżeli chory zostanie przyjęty do szpitala np. na planowy zabieg operacyjny, to poprzedzające go badania diagnostyczne muszą być wykonane w szpitalu. Hospitalizowanemu przysługują też bezpłatne leki, jeśli ich zażywanie wynika z przyczyn hospitalizacji, np. jeśli pacjent trafi do szpitala na oddział kardiologiczny, to przysługują mu leki związane z leczeniem schorzeń układu krążenia.
Nie może się więc domagać specjalistycznych leków na oczy czy na choroby skóry, jeżeli w domu też takie stosuje. To samo dotyczy pewnych wyrobów medycznych: pampersów, pieluchomajtek itp.
Pacjent leczony w szpitalu może sobie opłacić (lub może to zrobić jego rodzina) dodatkową opiekę pielęgniarską. Opieka ta może jednak dotyczyć tylko pielęgnacji, czuwania np. przy chorym w nocy, a nie ordynowania mu leków czy udzielania innych świadczeń zdrowotnych.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
