Czarodziejskie Opole na przedwojennych pocztówkach. Dzisiaj takiego miasta już nie ma

Opole było jedną z historycznych stolic Górnego Śląska i jest jednym z najstarszych śląskich miast. Opole to miasto o bogatej, ponad 800-letniej historii.

Ba, są źródła pozwalające twierdzić, że stolica Śląska Opolskiego może mieć prawie 1200 lat! Najstarsza informacja o Opolu znajduje się bowiem w anonimowych zapiskach tzw. „Geografa Bawarskiego” już w 846 roku.

Przed 1217 rokiem Opole zyskało prawa miejskie, nadał mu je książę Kazimierz I Opolski. W tym czasie rozpoczęła się budowa zamku książęcego, która została zakończona w 1289 roku.

Po śmierci księcia opolskiego Jana II Dobrego, w 1532 roku Śląsk wraz z Opolem przeszedł we władanie Habsburgów.

W 1742 roku, po skończonej I wojnie śląskiej między państwem Habsburgów oraz Prusami, Opole wraz z całym Śląskiem znalazło się w granicach Prus.

W 1818 roku Opole (wówczas Oppeln) zostało stolicą rejencji opolskiej. Po powstaniach śląskich (1919-21) Opole do 1938 roku było siedzibą władz rejencji oraz prowincji górnośląskiej w granicach Niemiec.

W 1945 roku Opole znalazło się w granicach Polski. W 1950 roku miasto stało się stolicą województwa opolskiego.

Za sprawą II wojny światowej wiele się w Opolu zmieniło. Dużo budynków zostało zniszczonych nie podczas działań wojennych, ale przez szabrowników i żołnierzy radzieckich po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną w 1945 roku.

Wiele dawnych opolskich budowli nie przetrwało do naszych czasów. Ale nie wszystkie zostały zniszczone w 1945 roku. Wiele monumentalnych budynków, wizytówek przedwojennego Opola, takich jak Zamek Piastowski czy nowa synagoga opolska, zniknęło z panoramy miasta w okresie międzywojennym, gdy jeszcze nazywało się Oppeln i leżało w granicach Niemiec.

Na szczęście te architektoniczne wizytówki Opola przetrwały dzięki archiwalnym zdjęciom i pocztówkom.