Przyprawy Zanzibaru
GoLdziki - skarb, za który mozna zaplacic zyciem.
Nieodlączny skladnik grzanego wina czy kompotów z jablek przed wiekami byl nie lada luksusem. Królowe i cesarze wysylali za morza swoich zeglarzy, by toczyli bitwy o ten korzenny kwiat.
GoLdzik to wysuszony pąk kwiatu goLdzikowca, niewielkiego wiecznie zielonego drzewa. Niewielki Zanzibar slynie z tej znakomitej przyprawy. GoLdziki pojawily sie tam za panowania sultanów, którzy zarządzili, by kazdy mieszkaniec wyspy, który posiadal kawalek ziemi, uprawial drzewo goLdzikowe. Za odmowe grozila kara wywlaszczenia. Sali, przewodnik po farmie przypraw, pokazuje jeszcze niedojrzale pąki i mówi, ze do dziś za przemycanie goLdzików z Zanzibaru, grozi kara
śmierci.
Ich uprawa nie nalezy do najlatwiejszych, na pierwsze zbiory trzeba czekac... 20 lat. Ale natura wynagradza cierpliwych, bo goLdzikowiec bedzie wydawal owoce dwa razy w roku przez pól wieku.
Klimat Zanzibaru jest idealny do jego uprawy, bo po zerwaniu pączki nalezy suszyc kilka dni na sloncu. Temperatura nie spada tu nigdy ponizej 25 stopni. Trzeba je tylko zerwac, zanim pączki sie otworzą. GoLdzik jest doskonalym dodatkiem w kuchni, a w Indonezji takze skladnikiem papierosów. Rozgryziony lagodzi bóle zebów i odświeza oddech. Wlaśnie dlatego w starozytnych Chinach zaden poddany nie mial prawa podejśc do cesarza, bez goLdzika w ustach.
