Psycholog: - Maturzyści nie chcą tyrać jak rodzice

Z badań przeprowadzonych wśród tegorocznych maturzystów wynika, że dla ponad 70 procent z nich najważniejsze w życiu jest założenie szczęśliwej rodziny, a tylko 10 procent za cel stawia sobie kupno luksusowego samochodu. Dotąd młodym najważniejsza wydawała się kariera, skąd ta zmiana?
- Warto pamiętać, że to jednak są tylko deklaracje słowne, które nie wszyscy wcielą w czyn. Niemniej, młodzi ludzie widzą, jak ogromną cenę ich rodzice zapłacili za sukces. Są przepracowani i przemęczeni, gdyż tylko takim kosztem można u nas dojść do materialnej stabilizacji. Tymczasem w wyżej rozwiniętych społeczeństwach godzenie np. roli żony i matki z pracą jest dużo łatwiejsze, gdyż wystarczy zatrudnienie na pół etatu. U nas, żeby rodzina mogła przetrwać na odpowiednim poziomie, oboje małżonkowie muszą się zaharowywać.

- Młodzież nie chce tak żyć, ale czy jej los może być inny niż rodziców?
- To zależy w głównej mierze od polityków. Dzisiaj w Polsce połowa społeczeństwa pracuje ponad siły, a druga połowa żyje na cudzy koszt. Dopóki ta proporcja się nie zmieni, los ludzi uczciwych i pracowitych się nie poprawi.

- Jakie zmiany mogłyby realnie pomóc w życiowym starcie młodzieży?
- Kluczowa wydaje się gruntowna reforma systemu emerytalnego, która skłoni do pracy ludzi nieaktywnych, chociaż zdrowych i zdolnych, by na siebie zarabiać. Podobnie rzecz się ma z pomocą społeczną - dziś zasiłki trafiają w znaczącej części do osób cwanych, żerujących na systemie, a naprawdę potrzebujący często bywają pomijani lub otrzymują minimalne wsparcie. Kolejną koniecznością są ułatwienia dla przedsiębiorców, którym należy umożliwić funkcjonowanie zgodnie z europejskimi standardami, co zaowocuje szybszym rozwojem gospodarki i wzrostem liczby miejsc pracy.

- O tym się mówi od lat...
- Trzeba przestać mówić i zacząć działać. Jest jeszcze trzecia konieczność: stworzenie gospodarki opartej na wiedzy, w której doceniana będzie fachowość. Musi się to wiązać ze zmianami w systemie edukacji, by szkoły i uczelnie nie produkowały bezrobotnych, tylko specjalistów w dziedzinach potrzebnych gospodarce.