"Sen nocy letniej". Homoerotyczna baśń o goryczy pożądania

Krzysztof Bieliński
W świetnej scenografii Marcina Chlandy centrum czarnego lasu stanowi czerwona arena. Tu toczy się opowieść o pożądaniu, pościgu za spełnieniem i nieuniknionym rozczarowaniu.
W świetnej scenografii Marcina Chlandy centrum czarnego lasu stanowi czerwona arena. Tu toczy się opowieść o pożądaniu, pościgu za spełnieniem i nieuniknionym rozczarowaniu. Krzysztof Bieliński
Paweł Świątek w "Śnie nocy letniej" odwraca Szekspirowski porządek świata i buduje damskie miłosne wielokąty.

"Sen nocy letniej" nie jest bajkową sielanką i rozkoszną komedią omyłek - przypominają współcześni znawcy Szekspira.

To jego najbardziej erotyczna i mocno podszyta goryczą sztuka. I trzeba przyznać, że bardzo współcześnie brzmiąca opowieść o tym, jak zwierzęce pożądanie każe sięgać po tę (tego), które najbliżej. Bez refleksji, bez pytań o głębsze uczucia. I z piętnem nieuchronnego rozczarowania.

To w przedstawieniu Świątka widać najwyraźniej. Gorzej z tym, co reżyser zapowiadał przed premierą i co zajmująco wyjaśnia tekst w teatralnym programie. Reżyser wszystkie role (z wyjątkiem ról aktorów-robotników) powierzył kobietom.

Miało to służyć przyjrzeniu się regułom odwróconego porządku, utopii świata sfeminizowanego (u Szekspira jest on superpatriarchalny). W moim odczuciu na scenie niewiele z tego wynika.

W mrocznej i intrygującej scenografii Marcina Chlandy centrum czarnego, demonicznego lasu, po którym błądzą kochankowie stanowi arena. Homoseksualny, damsko-damski kontekst toczącej się tu walki ma czynić jej przedmiotem przemijanie.

Tezeusz, Hipolita i Egeusz to postaci nie tylko poza czasem, ale i pozbawione odróżniających ich cech płci. Tytania nie jest zwiewną i kruchą królową elfów, ale monstrualnie roztytym nagim babskiem (w obrazującym nagość kostiumie). Właściwie w takim wcieleniu nawet mniej dziwi, że nabrała ochoty na dzikie igraszki z osłem (nagim dosłownie Klocem).

Zabawne jest trio Kloc-Podszewka- Piszczała (Leszek Malec, Łukasz Wójcik, Łukasz Schmidt), ucharakteryzowane na chippendalesów. A wieńcząca całość piosenka "Somebody to love" zespołu Jefferson Airplane brzmi bardzo a propos.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na nto.pl Nowa Trybuna Opolska