Siedem grzechów pracodawców

Największym nieszczęściem dla polskiego rynku pracy jest towarzystwo ukrywające się pod nazwą lewiatan. Dążą do ideału czyli 24 godz pracy na dobę bez urlopu i wypłaty.

Grzech związków zawodowych. W zakladzie Tedrive w Praszce, związki zawodowe Solidarność i OPZZ co rok przed podwyżkami straszą pracodawcę strajkiem. Pokazują pracownikom jak o nich walczą. Tymczsem, po tej walce przez cały rok olewają pracowników. Podpisują sie pod regulaminem pracy, który godzi w pracowników, chodzi o pracę w niedzielę. W zwiazkach dobrła sie niezła klika. Najlepiej by było żeby pracownicy robili za darmo. Życze panu Śniadkowi wszystkiego dobrego - GŁODNA PRACA, GŁODNA EMERYTURA. Tak trzymac

'art' date='9.08.2008, 12:46' post='57085'
Największym bogactwem firmy jest jej właściciel. To jego pomysł, wiedza i pieniądze czynią firmę dochodową. Pracownik jest narzędziem. Przykre ale prawdziwe.

... jak i też..
Największym bogactwem firmy są jej pracownicy. To ich umiejętności, wiedza i mrówcza praca czynią firmę dochodową. Właściciel jest tylko koordynatorem. Przykre ale prawdziwe.

A tak na prawdę...
Największym bogactwem firmy jest jej mądry właściciel z pomysłem i ... niekoniecznie z pieniędzmi, oraz jej dobra zgrana załoga. To ich wspólne działanie dla dobra firmy czynią firmę dochodową dającą oprócz pieniędzy, satysfakcję właścicielowi i jej pracownikom. Mądry właściciel odpowiednią płacą docenia swoich pracowników, którzy mu ten dochód wypracowali.

Nie ma firmy bez właściciela, nie ma firmy bez pracowników.
Przykre ale prawdziwe.

(nie mówię o firmach jednoosobowych)

Największym bogactwem firmy jest jej właściciel. To jego pomysł, wiedza i pieniądze czynią firmę dochodową. Pracownik jest narzędziem. Przykre ale prawdziwe.

W dniu 07.08.2008 o 13:59, Gość napisał:

A ja przepraszam szanownego przedmowce ...... Pan pracuje w Coroplascie??? Bo to zywcem sytuacja z tej firmy wyjeta !!

W dniu 07.08.2008 o 11:51, AW napisał:

Jednym z najbardziej tragicznych grzechów pracodawców jest kompletne zaniechanie odpowiedniego kształtowania z zatrudnionych ludzi ZAŁOGI. Zespołu w pełnym i najlepszym tego słowa znaczeniu. Przyjmują do pracy i tolerują w niej (nierzadko przez długie miesiące i lata) kompletnych idiotów, leni, nałogowców, słowem ludzi nie nadających się do pracy, kierując się li tylko i wyłącznie faktem, że są to ludzie najdelikatniej mówiąc, mało dla nich kosztowni. Tym samym w wielu firmach dochodzi do negatywnej selekcji pracowników, bowiem wśród zatrudnionych na plan pierwszy wybija się nie chęć do pracy, ale cwaniactwo, skłonność do oszustw, kradzieży, unikania wszelkiego wysiłku jeśli to tylko możliwe na koszt tych, którym, czy to z dobrego nawyku, czy z wyniesionego z domu wychowania pracować jeszcze się chce. Oczywiście w tak negatywnie kształtowanej grupie, ludzie dostrzegający te mechanizmy, szybko weryfikują swoje zaangażowanie w pracę. Okazuje się bowiem, że tym co najbardziej "się opłaca" jest nie umieć, nie wiedzieć, nie słyszeć, olewać, oszukiwać pracodawcę jak jest to tylko możliwe. W krótkim czasie w takim miejscu tworzy się nie zespół współpracujących harmonijnie osób, ale grajdoł w którym na swój sposób walczy każdy z każdym, zaś jako taka PRACA zaczyna się okazywać procesem pogardzanym, wykonywanym niechętnie i byle jak. Przykłady można tu mnożyć w setki. Ucieczka pracodawców od wnikania w realia patologii do której powstania wydatnie się przyczyniają, do niczego dobrego nie prowadzi, niemniej wielu z nich zachowuje się tak, jakby jej nie dostrzegali, albo (co moim zdaniem bliższe prawdy) dostrzegać nie chcieli. Daleko na tym nie pojedziemy...

Jednym z najbardziej tragicznych grzechów pracodawców jest kompletne zaniechanie odpowiedniego kształtowania z zatrudnionych ludzi ZAŁOGI. Zespołu w pełnym i najlepszym tego słowa znaczeniu. Przyjmują do pracy i tolerują w niej (nierzadko przez długie miesiące i lata) kompletnych idiotów, leni, nałogowców, słowem ludzi nie nadających się do pracy, kierując się li tylko i wyłącznie faktem, że są to ludzie najdelikatniej mówiąc, mało dla nich kosztowni. Tym samym w wielu firmach dochodzi do negatywnej selekcji pracowników, bowiem wśród zatrudnionych na plan pierwszy wybija się nie chęć do pracy, ale cwaniactwo, skłonność do oszustw, kradzieży, unikania wszelkiego wysiłku jeśli to tylko możliwe na koszt tych, którym, czy to z dobrego nawyku, czy z wyniesionego z domu wychowania pracować jeszcze się chce. Oczywiście w tak negatywnie kształtowanej grupie, ludzie dostrzegający te mechanizmy, szybko weryfikują swoje zaangażowanie w pracę. Okazuje się bowiem, że tym co najbardziej "się opłaca" jest nie umieć, nie wiedzieć, nie słyszeć, olewać, oszukiwać pracodawcę jak jest to tylko możliwe. W krótkim czasie w takim miejscu tworzy się nie zespół współpracujących harmonijnie osób, ale grajdoł w którym na swój sposób walczy każdy z każdym, zaś jako taka PRACA zaczyna się okazywać procesem pogardzanym, wykonywanym niechętnie i byle jak. Przykłady można tu mnożyć w setki. Ucieczka pracodawców od wnikania w realia patologii do której powstania wydatnie się przyczyniają, do niczego dobrego nie prowadzi, niemniej wielu z nich zachowuje się tak, jakby jej nie dostrzegali, albo (co moim zdaniem bliższe prawdy) dostrzegać nie chcieli. Daleko na tym nie pojedziemy...