Skazani na srebro

Turniej finałowy, w którym wystąpiło 14 zespołów, rozegrano w Błażejewku koło Poznania. W finale opolanie przegrali w rzutach karnych z Politechniką Wrocławską. Zespół Politechniki Opolskiej ma finałowego pecha. W ostatnich dwóch mistrzostwach Polski w piłce nożnej halowej także grał w finałach, jednak za każdym razem przegrywał. Tym razem, mimo zdecydowanej przewagi, szczególnie w II połowie, nie zdołał ograć rywali.
Opolanie trafili do I grupy eliminacyjnej, w której spotkali się z obrońcą tytułu sprzed dwóch lat - Politechniką Łódzką - oraz z Politechniką Częstochowską. Oba grupowe spotkania wygrali po 1-0, a zwycięskie bramki zdobywał Łukasz Bortnik. Dramatyczny przebieg miał mecz ćwierćfinałowy, w którym rywalem opolskiej ekipy była Politechnika Radomska. Na początku II połowy rywale zdobyli bramkę, a za chwilę czerwoną kartkę ujrzał Wojciech Scisło. Mimo osłabienia, PO za sprawą Tomasza Kalety wyrównała, a zwycięską bramkę zdobył Bortnik. W półfinale PO zremisowała 2-2 z Politechniką Białostocką, a w rzutach karnych Opole wygrało 3-0. Dwa strzały obronił Przemysław Krupa.
Finał był meczem nie wykorzystanych szans opolan. W I połowie zawodnicy Politechniki Wrocławskiej (wicemistrz sprzed dwóch lat) objęli prowadzenie. W II odsłonie zespół PO nie opuszczał połowy rywali. Mimo naporu i wielu sytuacji zespół z Opola zdobył tylko jedną bramkę (Scisło) i o tytule decydowały rzuty karne. Pewniej egzekwowali je wrocławianie, wygrywając 4-2. - Pozostał niedosyt - przyznał Jarosław Draguć, grający kierownik drużyny. - Choć byliśmy zdecydowanie lepsi, nie potrafiliśmy tego wykorzystać. Już trzeci raz wracamy z mistrzostw ze srebrnymi medalami. Cóż z tego, że rywale po raz kolejny mówili, że byliśmy lepsi, skoro po raz trzeci z rzędu przegraliśmy finał.
Politechnika Opolska: R. Krupa, P. Krupa - Lenard, Zgardziński, Kaleta, Hetmański, Konfisz, Draguć, Wideł, Stykała, Bortnik (najlepszy zawodnik turnieju), Scisło, Piernikarski, Szczubiał, Świętek. Kierownik Jarosław Draguć.