Skierowanie do specjalisty

Do jakich specjalistów nie obowiązują żadne skierowania:
- onkologa
- dermatologa i wenerologa
- ginekologa i położnika
- okulisty
- psychiatry
- ftyzjatry (lekarza leczącego gruźlice)
- specjalistów leczących: osoby zakażone wirusem HIV, uzależnienia od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych oraz tytoniu.
Skierowania nie obowiązują też kombatantów
- z zakresu chorób obozowych i wojennych.

Okazuje się, że nadal obowiązują takie same zasady, jak w latach poprzednich.
- Jeżeli ktoś cierpi na chorobę przewlekłą, która wymaga częstych wizyt u specjalisty, to jedno skierowanie wystawione przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej jest ważne przez cały rok - wyjaśnia dr Roman Kolek, zastępca dyrektora opolskiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. - Może tak być na przykład w przypadku kardiologa czy endokrynologa. Natomiast, gdy lekarz poz kieruje chorego na konsultację do specjalisty z powodu określonego problemu, to wypisuje mu wtedy skierowanie jednorazowe. Tak często bywa choćby w przypadku laryngologa. Fundusz nie ma bowiem możliwości sfinansowania nieskończonej ilości specjalistycznych porad. Poza tym nie zawsze jest to konieczne.
Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej wypisuje skierowanie na odpowiednim kuponie w książeczce RUM. Musi na nim zaznaczyć, czy chodzi o konsultacje (działanie jednokrotne), czy o podjęcie leczenia (działanie wielokrotne). Po udzieleniu konsultacji specjalista również powinien udzielić odpowiedzi w tej książeczce. Czyli: wypisać diagnozę oraz zalecenia dla lekarza poz lub rodzinnego.
- Nawet w przypadku chorób przewlekłych nie ma potrzeby, aby pacjent odwiedzał co chwila specjalistę - uważa dyrektor Kolek. - Jego leczenie, na podstawie wskazówek specjalisty, może nadzorować z powodzeniem lekarz rodzinny. Dotyczy to także wypisywania recept.