Słodka i podstępna

Dochodzi do niej w wyniku wadliwej przemiany cukrów w organizmie. U cukrzyków, z powodu niedoboru lub braku aktywności hormonu isnuliny, za wytwarzanie którego odpowiedzialna jest trzustka, obecne w krwi cukry nie mogą przeniknąć do wnętrza komórki. Na skutek tego nadmiar cukru zaczyna być magazynowany w naczyniach krwionośnych, co prowadzi do niepożądanych i groźnych zmian w całym ustroju.

- Trzeba pamiętać, że cukrzycę dzieli się na dwa typy - wyjaśnia dr Bożena Wąsiak, kierownik Niepublicznego ZOZ "B-Med." w Kędzierzynie-Koźlu. - Pierwsza, insulinozależna, występuje głównie u dzieci i młodzieży, a dochodzi do niej z powodu uszkodzenia w trzustce komórek L, które już nie mogą wydzielać insuliny. W efekcie czego organizm nie potrafi wchłonąć glukozy. Dlatego chorzy na cukrzycę typu pierwszego muszą sobie sami wstrzykiwać insulinę pod skórę. Z kolei cukrzyca typu drugiego wykrywana jest u ludzi starszych, których, jeśli poziom cukru we krwi nie jest u nich wysoki, leczy się farmakologicznie. Z czasem mogą oni wymagać przestawienia na insulinę, ale nie musi do tego dojść. Wszystko zależy od tego, jak się pacjent pilnuje, czy np. przestrzega diety, a także - jak podchodzi do swojego schorzenia. Czasem do końca życia bierze tylko tabletki, które wystarczają, by pobudzić trzustkę do wydzielania insuliny.

Do typowych symptomów wskazujących na cukrzycę należą:
* duże bądź nadmierne pragnienie
* częste oddawanie moczu (bardziej nasilone w cukrzycy typu pierwszego)
* częste uczucie senności, zmęczenie, osłabienie.
W przypadku cukrzycy typu drugiego mogą dodatkowo wystąpić inne objawy, takie jak: powolne gojenie się ran, suchość i świąd skóry, mrowienie w stopach, zaburzenia erekcji u mężczyzn, osłabienie ostrości widzenia, skłonność do zapalenia pochwy, dziąseł, pęcherza moczowego.
- Cukrzyca uważana jest za chorobę podstępną, gdyż u osób dorosłych może na początku nie dawać żadnych dolegliwości, to nie boli, tymczasem ona "robi swoje" - podkreśla dr Bożena Wąsiak.
W leczeniu cukrzycy przywiązuje się ogromną wagę zarówno do eliminowania dolegliwości z nią związanych, aby poprawić komfort życia pacjentom na co dzień, jak również - do zapobiegania powikłaniom.
Cukrzycy nie można bagatelizować, jeśli się jej nie leczy lub robi się to niewłaściwie, to cukrzykowi grozi:
* uszkodzenie wielu naczyń krwionośnych, co może prowadzić do zawału serca, utraty wzroku, udaru mózgu
* miażdżyca kończyn oraz zmiany miażdżycowe w obrębie naczyń wieńcowych
* niewydolność nerek
* uszkodzenie nerwów
* stopa cukrzycowa, czyli owrzodzenie stopy, które bardzo trudno się goi.

Leczenie cukrzycy jest obecnie o wiele łatwiejsze niż kiedyś, dzięki powszechnej dostępności ludzkiej insuliny, wysoko oczyszczanej, skutecznej i nie dającej powikłań. Poza tym do jej podawania nie trzeba już używać tradycyjnych igieł oraz strzykawek, gdyż obecnie zastąpiły je specjalne wstrzykiwacze, wielkości pióra, które zapewniają prawie bezbolesne podawanie leku, a także mieszczą się swobodnie w torebce lub kieszeni.
Na podstawie dotychczasowych badań wiadomo, że cukrzyca typu pierwszego może być spowodowana defektem genetycznym, czyli można ją odziedziczyć. W jej przypadku mówi się też o wpływie czynników immunologicznych. Jeśli chodzi o cukrzycę typu dwa, to zapadają na nią głównie osoby otyłe, z nadwagą, które hołdują złym nawykom żywieniowym - w ich diecie dominują tłuszcze zwierzęce, posiłki wysokokaloryczne, cukry proste w postaci ciast, cukierków i różnych słodyczy.NIE PIJ ALKOHOLU         
Jego spożycie grozi dodatkowym zakłóceniem przemiany materii, która już i tak nie jest prawidłowa. Alkohol może wywołać u cukrzyka niebezpieczny stan niedocukrzenia krwi, którego, rozluźniony, nie zauważy w porę. W przypadkach poważnego obniżenia poziomu cukru we krwi, jeśli chory nie ma przy sobie cukru gronowego lub czegoś słodkiego, może zapaść w śpiączkę. U osób, które zażywają leki pobudzające wydzielanie insuliny i wypiją alkohol, posłuszeństwa może odmówić wątroba, która nie jest w stanie jednocześnie przerobić wszystkiego.

INNE RADY
- zażywaj regularnie leki lub bierz insulinę
- kontroluj systematycznie poziom cukru (dzięki dostępności glukometrów można to robić w domu), odnotowuj to w specjalnym zeszycie i odwiedzaj systematycznie lekarza diabetologa
- zrzuć zbędne kilogramy
- staraj się żyć aktywnie, zażywaj ruchu: gimnastykuj się, spaceruj w szybkim tempie, uprawiaj aerobik
- dbaj o higienę (stosuj zasypki w miejscach otarć)
- nie bagatelizuj żadnych zranień, szczególnie uważaj na stopy (po umyciu starannie je osusz, nie wycinaj skórek, każdą, nawet drobną rankę zdezynfekuj i załóż opatrunek
- noś zawsze ze sobą coś słodkiego, kartkę z informacją, że chorujesz na cukrzycę oraz - co stosujesz i w jakiej dawce.

ILE MOŻE BYĆ CUKRU
Według ustaleń naukowców ze Światowej Organizacji Zdrowia - jeśli cukru we krwi jest od 65 do 100 miligram-procent, to wynik jest w normie. Gdy badanie wskazuje, że jest go między 100 a 126 miligram-procent - wymaga to obserwacji pacjenta, czyli systematycznej kontroli u niego krwi na poziom cukru. I już wtedy trzeba bardzo ściśle przestrzegać diety oraz innych wskazówek lekarza. Jeśli cukru we krwi jest powyżej 126 (gdy krew bada się u osoby będącej na czczo) lub powyżej 200(u badanej po posiłku) - to wskazuje to na cukrzycę.