ANTONI DUDEK IPN

Profesor Antoni Dudek, historyk i politolog, znawca dziejów PRL, były przewodniczący Rady IPN, podkreśla, że w Polsce mamy szczególne tendencje do szukania bohaterów bez skazy.

Jarosław Szarek, prezes IPN, poinformował o rozwiązaniu umowy o pracę z doktorem Tomaszem Greniuchem, który kilka dni wcześniej zrezygnował z funkcji p.o. dyrektora delegatury Instytutu we Wrocławiu. W uzasadnieniu wskazano, że powodem są "działania sprzeczne z misją IPN".

Na stronie Instytutu Pamięci Narodowej zamieszczono oświadczenie prezesa IPN dr Jarosława Szarka odnośnie rozwiązania umowy z dr. Tomaszem Greniuchem.

Dr Tomasz Greniuch stanowisko p.o. dyrektora oddziału Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu piastował od początku lutego. 22 lutego złożył rezygnację. Sytuacja ma związek z jego kontrowersyjną przeszłością. Media obiegły bowiem zdjęcia sprzed lat, kiedy będąc zaangażowanym w działalność opolskich struktur Obozu Narodowo-Radykalnego unosił rękę w geście nazistowskiego pozdrowienia.

Nominacja dr. Tomasza Greniucha, byłego lidera opolskiego Obozu Narodowo-Radykalnego, na szefa Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu nadal budzi emocje. Stanowisko w tej sprawie zajęła ambasada Izraela. Krytyczne jest środowisko naukowe. Wątpliwości wyraża m.in. Sławomir Cenckiewicz, członek kolegium IPN. O kontrowersjach piszą też zagraniczne media. On sam twierdzi, że padł ofiarą nagonki.

Instytut Pamięci Narodowej poinformował, że Tomasz Greniuch został dyrektorem oddziału IPN we Wrocławiu. Wcześniej kierował on IPN-em w Opolu. W przeszłości Greniuch był liderem Obozu Narodowo-Radykalnego na Opolszczyźnie. Przedstawiciele władz Wrocławia podkreślają, że dla nich jest on "persona non grata".

Najbliższe dwa dni upłyną w Gdańsku pod znakiem wielu uroczystości rocznicowych i patriotycznych. 31 sierpnia będziemy świętować 40. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych, a 1 września wspominać będziemy 81. rocznicę wybuchu II wojny światowej.

W okresie okupacji Radom był stolicą jednego z dystryktów Generalnego Gubernatorstwa. Jesienią 1944 r., gdy front ustabilizował się na linii Wisły, niemieckim przygotowaniom do obrony towarzyszyła ewakuacja największych zakładów przemysłowych i niektórych urzędów, połączona z nieustannym terrorem wobec polskiej ludności. Do domów zaczęli powracać żołnierze Armii Krajowej, którzy wzięli udział w Akcji „Burza”, do miasta i okolic przybyły też tysiące mieszkańców Warszawy, wypędzonych po kapitulacji Powstania. W mieście działali aktywnie członkowie sowieckiego kontrwywiadu, gromadzący informacje na temat wszystkich osób mogących zagrozić „nowemu porządkowi”.

W 1945 r. żołnierze Armii Czerwonej przechodzili przez powiat nowosądecki w dwóch falach. Frontowe jednostki znalazły się tam w styczniu, podczas ofensywy przeciwko wojskom niemieckim. W Nowym Sączu i innych miastach instalowano wówczas komendantury wojenne, które sprawowały władzę na obszarze działań zbrojnych i w strefach przyfrontowych, podporządkowując sobie organizowaną na nowo polską administrację cywilną. Druga fala rozpoczęła się wiosną, wraz z zakończeniem walk i powrotem czerwonoarmistów do ZSRS.

Tuż przed zdobyciem, Gdańsk stanowił tygiel narodowościowy z przewagą ludności niemieckiej. Z sowieckich źródeł wynika, że zamieszkiwało go 400 tys. osób, a wliczając peryferie i uchodźców – nawet 2,5 mln. W ramach operacji pomorskiej szturm na Gdańsk prowadziły wojska II Frontu Białoruskiego, wspierane przez alianckie bombowce. Oficjalnie miasto zdobyto 30 marca, ale walki trwały dłużej.

Zbrodnie popełnione przez żołnierzy Armii Czerwonej w czasie działań wojennych w czerwcu 1941 r. są w znacznej mierze niezbadane, nieodkryte, a może nawet zapomniane. W perspektywie Białostocczyzny było to zaledwie od kilku godzin do paru dni i z tego zapewne powodu te dramatyczne wydarzenia wymykają się pamięci społecznej a nawet historykom.

Dr Tomasz Greniuch z początkiem listopada został p.o. naczelnika delegatury Instytutu Pamięci Narodowej w Opolu. To wieloletni lider regionalnych struktur Obozu Narodowo-Radykalnego, który m.in. bagatelizował "hajlowanie" narodowców na Górze św. Anny. Nominacja budzi kontrowersje.

Stawką tych wyborów jest to, czy PiS będzie rządził samodzielnie, czy jednak nie. Pozostałe scenariusze - ewentualne zwycięstwo opozycji, czy walka PiS o większość konstytucyjną - są mniej prawdopodobne. Cały czas krążymy wokół tego magicznego poziomu 231 posłów - mówi politolog, prof. Antoni Dudek.

Skala konfliktu podsycanego przez PO i PiS na dłuższą metę uniemożliwi dalszy rozwój kraju. Historię najnowszą też należało spalić na ołtarzu konfliktu - mówi prof. Antoni Dudek, historyk.

Rozmowa z dr. Zbigniewem Bereszyńskim, historykiem, działaczem i badaczem pierwszej „Solidarności” i opozycji niepodległościowej, odznaczonym w 2017 roku Krzyżem Wolności i Solidarności.

Rozmowa z profesorem Antonim Dudkiem, politologiem z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Powstawanie struktur mniejszości niemieckiej można porównać z powstawaniem „Solidarności”. Chodziło w gruncie rzeczy o to samo. O prawa człowieka, prawa obywatelskie i wolność - mówi dr Zbigniew Bereszyński. - Aparat przeszkadzał jednym i drugim.

Wniosek w sprawie zmiany nazwy ulicy złożył Dariusz Chwist, radny klubu Arkadiusza Wiśniewskiego. W jego ocenie to konieczność po ujawnieniu faktu, że jeden z braci Kowalczyków - Ryszard - współpracował z bezpieką.

- Pan Ryszard Kowalczyk był i nadal jest wielkim bohaterem, a jego postawa nie może zostać zapomniana - przekonuje Adrian Czubak, wojewoda opolski.

Adrian Czubak odpowiedział na czwartkowy list Zbigniewa Bereszyńskiego, który napisał, że Ryszard Kowalczyk był tajnym współpracownikiem SB. Broni Kowalczyka i swojej decyzji o nadaniu imienia braci jednej z opolskich ulic i sali w Urzędzie Wojewódzkim.

Ryszard Kowalczyk wraz z bratem Jerzym wysadził w 1971 aulę WSP. Obaj są patronami opolskiej ulicy. - Jak się uprawia politykę historyczną zamiast historii, to powstaje taki pasztet - uważa Zbigniew Bereszyński, który znalazł informację w zasobach IPN. O swoim ustaleniu poinformował listem wojewodę.