To już wojna cywilizacji

- Czy po zamachu w Londynie będzie jakaś rewizja polityki świata wobec terroryzmu?
- Należy się spodziewać dalszego jej zaostrzenia. To strasznie zabrzmi, ale terroryści zrobili mimowolnie prezent Bushowi i Blairowi. Bo oni na szczycie G-8 uzyskali większe poparcie dla swojej stanowczej polityki wobec terroryzmu i krajów, ktore go wspierają.

- Ale co można jeszcze zrobić, poza dalszym ograniczaniem swobód obywatelskich na Zachodzie?
- Fakt, że kontrole będą pewnie jeszcze bardziej zaostrzone i ja z rozrzewnieniem wspominam czasy, kiedy do samolotu w USA się wsiadało jak do tramwaju. Natomiast myślę przede wszystkim o zaostrzeniu politycznego kursu. Jestem przekonany np., że brytyjskie przewodnictwo w Unii oprze się na budowaniu spójnej strategii obrony Europy przed trroryzmem i walki z nim. Bo to powinno obchodzić wszystkich Europejczyków, a już szczególnie nas, koalicjantów z Iraku.

- Widzi pan zagrożenie dla Warszawy?
- Ogromne. Bo obok tego, że walczymy w Iraku ramię w ramię z Amerykanami i Brytyjczykami, jest jeszcze pewien fakt, który umyka uwadze większości obserwatorów. Polska szykuje się do wyborów, podobnie jak Hiszpania przed zamachem w Madrycie. W podobnej zresztą sytuacji są Niemcy. Stosunek do wojny w Iraku jest w Warszawie i Berlinie jedną z osi podziału sceny politycznej. Dlatego mamy powody, by być szczególnie czujnymi.

- Jak bumerang powraca po takich dramatach pytanie: czy jesteśmy przygotowani na zamach?
- Na pewno nie da się w stu procentach zapobiec zamachom, tym bardziej, że dokonują ich fanatycy, często samobójcy. Natomiast można zminimalizować skutki wybuchów. Na to, co robiły służby ratunkowe w Londynie, patrzyłem z podziwem. Tam nie było powszechnej paniki, ciężko ranni szybko trafili do szpitali, ci z lżejszymi obrażeniami wychodzili z metra już z butelkami wody mineralnej w dłoniach i identyfikatorami. Wiedzieli, gdzie się zgłosić i po co. Mam nadzieję, że nasze służby już to analizują.

- Dziekuję za rozmowę.