To nie teatr

- Wyjeżdżacie z Bełchatowa chyba z podniesionym czołem?
- Tak. Pokazaliśmy walczącą Nysę i to przyniosło efekt. Niewiele brakowało, a doprowadzilibyśmy do tie-breaku, a w nim mogło być różnie. Bełchatów zaczął się denerwować, bo widział, że nie idzie mu z nami tak łatwo, jak myślał przed meczem.
- Czy późna pora rozgrywania meczu mogła mieć wpływ na waszą dyspozycję?
- Nie pamiętam, czy w ogóle kiedyś kończyliśmy mecz o dwudziestej drugiej. Pierwszy półfinał przeciągnął się, musieliśmy przekładać rozgrzewkę, a to nie wpłynęło dobrze na organizm. Pod koniec meczu w sali było strasznie duszno, bo przecież kilka tysięcy ludzi kibicowało w niej przez pięć godzin. W końcówce meczu czułem się w saunie.
- Czy na waszą postawę mogło mieć wpływ niewypłacenie przed pucharem części ligowych premii?
- Nie chcę się na ten temat wypowiadać, niech działacze zastanowią się nad tym, co robią i wyciągną z tego wnioski.
- Bełchatowska publiczność zauważyła, że bardzo żywiołowo reaguje pan na boisku...
- To żaden teatr z mojej strony, a wynik mojego charakteru. Nie potrafię powstrzymywać emocji. Normalną rzeczą jest, że po zdobyciu punktu zawodnik się cieszy. Ja tę radość wyrażam gestami.