Tomasz Kowalski o japońskich smakach, rankingach i Londynie

- Na Wigilię przygotowuje pan śledzia po japońsku?
- Nie. U nas w domu role są podzielone: mama zajmuje się wszystkim, a tato rybą. I jak co roku nie będzie to karp, tylko sandacz. Troszeczkę inaczej niż nakazuje tradycja.

- Nie bez kozery uderzam w japońskie tony, bowiem trzy tygodnie bawił pan w Azji. Był czas, by podpatrzeć coś kulinarnego?
- Parę razy zjadłem sushi i inne miejscowe specjały. Jednak tyle razy już tam byłem, że azjatycka kuchnia nie jest dla mnie wielkim zaskoczeniem. Odnajduję się w niej, bo potrawy są smakowite. Przynajmniej jeśli idzie o moje kubki smakowe.

- I na azjatyckich tatami też się pan odnajduje, bo generalnie ostatni wyjazd należy zaliczyć do udanych.
- Troszeczkę zabrakło mi szczęścia podczas pierwszego turnieju w samej Japonii, gdzie w pierwszej rundzie trafiłem na dwójkę światowego rankingu. Przegrałem na punkty, choć walka była do wygrania i o to mam do siebie pretensje. Tydzień później, już w Chinach, zmazałem plamę z Japonii. Zająłem drugie miejsce i w dobrych nastrojach zakończyłem rok 2011.

- Patrząc na sportowy wymiar mijającego roku, do świątecznego stołu zasiądzie pan z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku?
- Jeśli prześledzić moją karierę i problemy zdrowotne z jakimi się borykałem, to nieładnie mówiąc tyle punktów "natrzaskałem" do rankingu, że mogę być zadowolonym. Wiadomo, że mogło być trochę lepiej, ale może "to lepiej" niech będzie takim życzeniem noworocznym.

- Myśli coraz częściej uciekają do Londynu?
- Tam jeszcze daleka droga. Nie chodzi o samo zakwalifikowanie się, ale o to, by być dobrze przygotowanym i zdrowym. Coś czego najbardziej się obawiam, to problemy zdrowotne. Kontuzje zawsze gdzieś czyhają. A przed olimpijskimi kwalifikacjami są jeszcze ważne turnieje: w lutym i przede wszystkim w połowie stycznia turniej masters. Na razie staram się koncentrować na tych bliższych celach.

- W masters wystąpi czołowa szesnastka światowego rankingu. Pan jest 17.
- Tak, ale zawsze ktoś z czołówki wypada. Japończycy mają wewnętrzną zasadę, że nawet jak w czołówce rankingu mają 3-4 zawodników, to wysyłają dwóch najlepszych. Z reguły te dwa miejsca spoza "16" jadą na masters. Dlatego wnioski wizowe mamy złożone i czekamy na ostateczne potwierdzenie.

- Dzięki ostatnim startom, choćby tym azjatyckim, szanse na igrzyska olimpijskie znacznie wzrosły.
- Zdecydowanie tak. Chociażby medalem podczas Grand Prix Chin dosyć mocno zarysowałem się w tym rankingu. W moim przypadku sytuacja jest o tyle korzystna, że przez moją absencję przed rokiem moje punkty rankingowe nie topnieją. To znaczy wszystkie następne starty będą się liczyć do igrzysk i moja sytuacja może się tylko poprawiać. Inni mają już na koncie punkty z innych turniejów i teraz muszą ich bronić, a słabszy start oznacza "topnienie" konta.

- Oceniając realnie tylko kontuzja może wykluczyć Pana z olimpijskiej kwalifikacji.
- Kontuzja to najgorsze co może się teraz stać. Bo dżudo nie zapomnę i sportowy poziom pewnie uda mi się utrzymać.

- Niestety, ostatnio operowany bark znów się "odezwał".
- Dlatego zaraz po świętach jedziemy do Bielska na konsultację do specjalisty, który mnie operował. Będzie wiedział, czy to jest jakieś pooperacyjne powikłanie, czy też inna dolegliwość.