Ustawa o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego nie jest pomocna?

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej przedstawiło projekty dwu rozporządzeń do ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców.

Zobacz: Nikt nie potrzebuje dopłat do kredytów hipotecznych?

Wygląda na to, że urzędnicy nie zauważyli, że ustawa ma pomagać, a nie utrudniać przedsiębiorcom prowadzenie firm w okresie kryzysu.

Rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków dofinansowania ze środków Funduszu Pracy kosztów szkoleń, studiów podyplomowych i składek na ubezpieczenia społeczne precyzuje zarówno listę dokumentów koniecznych dla złożenia wniosku, jak i obligatoryjne elementy umowy zawieranej przez starostę z przedsiębiorcą.

Paragraf 5 i paragraf 6 narzuca również rygory informowania w ciągu siedmiu dni o wszelkich odstępstwach w wykonaniu umowy.

Zobacz: Inspektor ochrony przeciwpożarowej niepotrzebny

Z uwagi na fakt, że dofinansowanie jest pomocą de minimis, zrozumiały jest wymóg paragrafu 8 udokumentowania staroście wielkości uprzednio otrzymanej pomocy publicznej dla przedsiębiorcy.

Nie jest natomiast zrozumiały, zapisany w tym samym paragrafie wymóg dostarczenia również sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa „pozwalających ocenić sytuację finansową przedsiębiorcy”.

Starosta nie powinien dokonywać takiej oceny, skoro wynika ona z zaświadczenia o pozostawaniu przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach finansowych, dołączanego do wniosku o dofinansowanie i wydawanego przez organ określony ustawą.

Zobacz: Pakiet antykryzysowy dobry, ale tylko na dwa lata

Drugie z ocenianych rozporządzeń, w sprawie określenia wzorów wniosku, zaświadczenia i wykazu pracowników oraz szczegółowego trybu przyznawania i wypłaty świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, opisuje zawartość wniosku, z jakim może wystąpić przedsiębiorca, by uznano go za pozostającego w przejściowych trudnościach finansowych.

Wymogi biurokratyczne dotyczące okresu po uzyskaniu zaświadczenia i realizacji pomocy publicznej są niewspółmierne do skali pomocy.

Zdaniem BCC należy zmienić zapisy paragrafu 4 ust. 2 oraz paragrafu 7 ust. 1. Opisują one wymagane comiesięczne wykazy pracowników oraz comiesięczne kopie własnoręcznych potwierdzeń pracowników objętych świadczeniami oraz kopie stosownych przekazów pocztowych lub przelewów.

Zobacz: Stopy procentowe bez zmian

Takie podejście świadczy o braku zaufania do pracodawców, co jest podstawową przyczyną złego prawa gospodarczego obowiązującego w naszym kraju, hamującego rozwój firm.

Jeśli rozporządzenia wejdą w życie w przedstawionym przez MPiPS kształcie, znowu okaże się, że dobre intencje ustawodawcy zostały zniweczone przez biurokrację.