W czasie treningu mierzy cukier i wraca do tańca

Kiedy usłyszałam diagnozę, pojawiły się strach i przerażenie. Rodzice zareagowali podobnie - opowiadała Zuzia Kociubińska z Opola przed czwartkowym spotkaniem dla zainteresowanych tematem cukrzycy typu I w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Opolu.

Zorganizowała je mgr Ewa Ledwoń z Wydziału Pielęgniarstwa Państwowej Medycznej Wyższej Szkoły Zawodowej w Opolu.
- Najpierw mocno schudłam i stałam się senna. Podstawowe badania wskazały wysoki poziom cukru. Trafiliśmy do doktora Raka - kontynuowała dziewczynka, która od 11 lat tańczy w zespole „Pech” i mimo choroby nie zrezygnowała z tej pasji. - To dla mnie dodatkowa terapia. Na początku mierzyłam często cukier podczas treningów. Teraz już wiem, jak zachowuje się mój organizm i pomiary robię rzadziej. Kiedy trenuję, czuję się dużo lepiej - wyjaśniała dziewczynka.

Mgr Ewa Ledwoń, która jest także edukatorem cukrzycy, mówiła, że przykład Zuzi dowodzi, że z cukrzycą można żyć aktywnie. - Na dziś nie da się jej wyleczyć, ale są coraz lepsze narzędzia do kontroli - wyjaśniała. Pytana o to, jak zostaje się edukatorem cukrzycy, wyjaśniała, że napisała pracę magisterską o zastosowaniu pomp insulinowych u dzieci z cukrzycą typy I, a współpraca z diabetologiem lek. Sławomirem Rakiem pozwoliła jej na zgłębianie wiedzy z tego zakresu. Zrobiła więc kurs edukatora.

Dr n med. Lucyna Sochocka wyjaśniała, że na studiach pielęgniarskich w PMWSZ w Opolu podejmowana jest tematyka pielęgnacji chorego na cukrzycę i opieki nad nim i rodziną. - Na studiach pierwszego stopnia omawiamy podstawy dotyczące m.in. etiologii choroby i problemów pielęgnacyjnych, jakie mogą się pojawić u chorego dziecka. W ramach praktyk studenci spotykają się z takimi przypadkami na oddziale pediatrii.

Na studiach magisterskich te zagadnienia są pogłębione i dotyczą cukrzycy typu I występującej u dzieci i cukrzycy u dorosłych - opisywała prodziekan Wydziału Pielęgniarstwa.