Warto było walczyć o Opolskie - komentarz Bolesława Bezega, zastępcy redaktora naczelnego nto

Przypomnijmy: w 1998 r. Kilkadziesiąt tysięcy mieszkańców naszego województwa zaangażowało się czynnie w różnego rodzaju działania, których celem było przekonanie warszawskich władz do porzucenia pomysłu likwidacji Województwa Opolskiego.

Rok 1998 w naszym regionie (i nie tylko, bo przecież był i najazd Opolan na Warszawę i opolskie delegacje do Sejmu i ministerstw) przebiegał pod znakiem wieców, festynów, spotkań, delegacji, protestów, koncertów i wszelkich innych form aktywności społecznej, odbywających się pod wspólnym hasłem “Brońmy Swego Opolskiego”. Warto tu skromnie zauważyć, że w akcję tę zaangażowała się mocno ówczesna Redakcja nto, a praca jej ówczesnego rysownika Andrzeja Czyczyły stała się swoistym logiem społecznego zrywu i ostatecznie stała się inspiracją do ustawienia w 2000 r. Na opolskim placu Wolności pomnika upamiętniającego tamto zwycięstwo.
Zwycięstwo, bo dziś już z perspektywy ćwierćwiecza można obiektywnie ocenić skutki ówczesnych decyzji.

Nie sprawdziły się rozmaite czarne wizje snute przez zwolenników dwóch sąsiednich znacznie większych, a przez to silniejszych ekonomicznie śląskich województw. Opolszczyzna nie zbankrutowała, jej mieszkańcy nie przymierają głodem, a nawet relatywnie częściej niż zdarza się to w województwach ościennych, wracają po latach pracy za granicą w rodzinne strony.

Zwycięstwo, bo w rok po Powodzi Tysiąclecia, która ciężko doświadczyła mieszkańców naszego regionu, mieszkańcy o bardzo różnych korzeniach – Ślązacy z dziada, pradziada, potomkowie przesiedleńców z Kresów i przybyszy z innych regionów Polski, zbratali się we wspólnym pragnieniu i walce o jego realizację. Wspólnie obronili opolskie województwo i dali dowód siły opolskiej tożsamości.

Do tematu walki o ocalenie Województwa Opolskiego i skutków jego przetrwania będziemy wracać przez cały 2023 rok.