Wirus HCV może zniszczyć wątrobę

Wirusowe zapalenie wątroby typu C rozwija się długo i skrycie, nie dając żadnych objawów, dlatego najczęściej do jego rozpoznania dochodzi przypadkowo - mówi Wiesława Błudzin, ordynator Oddziału Chorób Zakaźnych Szpitala Wojewódzkiego w Opolu, konsultant wojewódzki w tej dziedzinie.

- Ktoś np. chce zostać krwiodawcą albo czeka go operacja i wtedy lekarz zleca mu bardziej szczegółowe badania krwi. Wówczas takim sygnałem ostrzegawczym - w trakcie odczytywania wyników - może być stwierdzona małopłytkowość. Oznacza to, że dana osoba ma za mało krwinek służących do krzepnięcia krwi. Okazuje się, że aż 50 proc. pacjentów zakażonych HCV ją ma. Innym objawem wskazującym na WZW typu C może być nietolerancja pokarmowa, długotrwałe osłabienie, ciągłe uczucie znużenia.

Wirus HCV, wywołujący WZW C, został wykryty w 1989 r. Na świecie zaczęto robić testy w jego kierunku w 1991 r. W Polsce - półtora roku później. Podobno właśnie wtedy doszło w naszym kraju do wielu zakażeń u osób, które musiały mieć przetaczaną krew, a nie była ona jeszcze wtedy badana pod tym kątem. Nie było też tak nowoczesnych urządzeń do sterylizacji jak dzisiaj.

Drogi zakażenia wirusem HCV

Drogi zakażenia wirusem HCV

podczas zabiegów chirurgicznych, badań endoskopowych itp. - na skutek uszkodzenia ciągłości tkanki
u dentysty, w trakcie robienia zastrzyku w gabinecie zabiegowym - jeśli sprzęt nie jest jednorazowy
jeśli podają ci nie zbadaną krew (w Polsce to już się raczej nie zdarza)
podczas wstrzykiwania dożylnie narkotyku
w drodze kontaktów seksualnych - w wyniku naruszenia ciągłości tkanki

Objawy zakażenia

bóle mięśni i stawów np. jak przy grypie
zmęczenie, osłabienie, apatia
brak apetytu

Do zakażenia wirusem HCV dochodzi tylko poprzez krew. - Ale pragnę uspokoić rodziny osób zakażonych, bo i to nie odbywa się tak prosto - zaznacza dr Wiesława Błudzin. - Nosiciel HCV musiałby mieć ranę, być skaleczony. To samo musiałoby się przytrafić innym członkom rodziny i dopiero gdyby doszło do bliskiego kontaktu między nimi, wirus mógłby się przenieść z jednej osoby na drugą. Można więc używać tych samych sztućców. Ludzie z wirusem HCV mieszkają z nie zakażonymi pod jednym dachem latami i nic się nie dzieje.

Niestety, jak podkreśla pani doktor, wirus HCV jest tak zmienny, że naukowcy dotąd nie wynaleźli na niego szczepionki, choć prace nad nią trwają od co najmniej 15 lat. Dlatego warto poznać możliwe sposoby ewentualnego zakażenia (przedstawiamy je obok w ramce).

A o jakie skierowanie należy poprosić lekarza, by się upewnić, czy się nie jest zakażonym? - Trzeba wykonać badanie w kierunku przeciwciał anty-HCV, czy są już obecne we krwi - wyjaśnia dr Błudzin. - Bo sam wirus pojawia się w niej trochę wcześniej. Jeśli doszło do zakażenia, to badanie wykaże to po kilku, najczęściej czterech, tygodniach. Badanie tego typu można zrobić w laboratorium któregoś ze szpitali np. w Opolu, w sanepidzie. Jeśli pacjent ma skierowanie, to nic nie płaci. Jeżeli zgłasza się prywatnie, kosztuje to ok. 40 zł.

Badania w kierunku wirusa HCV nie są powszechne ani obowiązkowe, ze względu na koszty. Osoby z grupy ryzyka: po przebytych kiedyś transfuzjach, operacjach, mające tatuaże, kolczyki na ciele - powinny jednak pomyśleć o zbadaniu krwi pod tym kątem.