"wygoda mieszkańców…" - komentarz Bolesława Bezega, redaktora naczelnego NTO

Opolscy kierowcy w swych modlitwach do szatana nieustannie wspominają macherów od miejskich inwestycji – dzięki waszym zdolnościom organizacyjnym nieustannie uczymy się czujności i topografii opolskich ulic i zaułków. Na czas przebudowy dworca autobusowego zamknięto jedną z głównych arterii miasta – odcinek ulicy 1 maja między Reymonta i Kołłątaja. Inwestycja już miesiąc temu osiągnęła etap sadzenia ściółki na ścianach, ale ulica 1 maja ciągle nie gotowa, zabawne objazdy nadal dostarczają nam emocji.

Na całym świecie dworce i tzw. centra przesiadkowe robi się tak by ludziom się wygodnie przesiadało. Na warszawskim Okęciu autobusy miejskie dojeżdżają pod same ruchome drzwi portu lotniczego, że w ulewę nawet nie opłaca się otwierać parasola. W Opolu jak wyjdziesz z autobusu na przystanku „dworzec główny”, to jeśli nie znasz miasta, musisz wbić adres dworca w nawigację, bo inaczej nie dotrzesz na żaden pociąg. Nie mówiąc już o oceanie z kostki brukowej, który musisz w drodze na stację pokonać. Tu szczególną wdzięczność wyrażają panie na szpilkach i właściciele walizek na kółeczkach.

Na wspomnianym Okęciu nawet samochód osobowy może podjechać pod wspomniane ruchome drzwi lotniczego portu. U nas za wjazd na owalny podjazd wg obwieszczeń trzeba zapłacić pięć złotych. A potem napięcie rośnie w miarę upływu czasu. Na dodatek nadal od drzwi dworca dzieli nas „kostkowe morze” zarezerwowane dla dostawców z miejscowej „Ropuszki” i samochodów, a jakże, Służby Ochrony Kolei. Policja tylko na migaczach.

Można by przecież rozwalić idiotyczne słupki zainstalowane przed gmachem Poczty, przegnać prywatnych najemców parkingu i puścić co najmniej buspas przez plac dworcowy, ale zamiast wygodnych podjazdów i ciągów komunikacyjnych dla pieszych, wizjonersko zaplanowano plac rekreacyjny. Słusznie. Po cholerę gdzieś jeździć?