Wystawa i wykład upamiętniły 81. rocznicę napaści na Polskę 17 września 1939

Wystawa przedstawia losy Polaków, przede wszystkim żołnierzy i oficerów, którzy zostali jeńcami obozów NKWD po 17 września 1939 roku, czyli po sowieckiej napaści na Polskę, by trafić ostatecznie do miejsc straceń – mówi dr Renata Kobylarz – Buła, zastępca dyrektora Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych i autorka ekspozycji. - Skupia się ona także bardzo mocno na problemie pamięci. Zwłaszcza na tym, co działo się po odkryciu zbrodni katyńskiej. O ofiarach pamiętały nie tylko rodziny. Temat wypłynął mocno w latach 1980-1981 podczas „16 miesięcy wolności” Pokazujemy też jak dbała o tę pamięć polska emigracja. Wystawa będzie prezentowana do końca roku.

W muzeum wykład „O Katyniu i nie tylko – dochodzenie do prawdy trwa” wygłosiła dr Ewa Kowalska z Biura Poszukiwań i Identyfikacji Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie. Mówiła m.in. o poszukiwaniach związanych z tzw. listą ukraińską i listą białoruską.

- Jesteśmy skazani na to, by ciągle dowiadywać się o nowych ofiarach i je szukać – mówiła. - Wielu osób, które zginęły w katowniach NKWD, w drodze do więzień centralnych, po których ślad się urywa, nie ma na żadnych listach. Wszystkie te sprawy wciąż na nas czekają.

Pani Barbara Basińska z Rodzin Katyńskich wysłuchała wykładu i obejrzała wystawę.
- Mamusi brat, Marian Kasprzyk był oficerem, służył w ułanach. Został powołany do wojska w 1939 i ślad po nim zaginął. Dzisiaj już wiemy, że został zamordowany w Katyniu. Dostaliśmy dokumenty. Bardzo chcę tam pojechać. Podczas wykładu uświadomiłam sobie, jak wiele zbrodni zainicjował atak 17 września. Tragedii wołyńskiej też by nie było, gdyby nie tamta agresja.

Wywiad z dr Ewą Kowalską w sobotnim magazynie nto.