Baron cygański przyjeżdża do Opola

Na scenie opolskiego "Okrąglaka" wystąpią soliści, chór, balet i orkiestra Teatru Muzycznego z Łodzi oraz zespół Tatry Roma pod dyrekcją Miklosza Deki-Czureja.
Widz będzie mógł przenieść się do zrujnowanych włości rodziny Barinkayów, gdzie koczuje obóz cygański. Niedaleko stoi dom bogatego handlarza świń - Kalmana Żupana. Handlarz ma piękna córkę - Arsenę. W dziewczynie z wzajemnością kocha się Ottokar. Jest jednak synem guwernantki i Żupan nigdy nie zgodzi się wydać córki za biedaka. Dlatego Ottokar uparcie nocami poszukuje skarbu, który według legendy zakopany jest na terenie posiadłości Barinkayów. Oto dzieje się coś niespodziewanego. Po latach wraca w rodzinne strony Sandor Barinkay, syn dawnego właściciela ziemi. Towarzyszy mu komisarz królewski Carnero, który przywraca Sandorowi prawo do rodowych włości. Nowego dziedzica wita cyganka Czipra oraz Żupan. Ten ostatni postanawia wydać swoją córkę za przybysza. Okazuje się także, że Carnero jest zaginionym przed dwudziestu laty mężem guwernantki Arseny, a Ottokar to jego syn.

Arsena, która kocha Ottokara, stawia Sandorowi Barinkay warunek: wyjdzie za niego, jeśli uzyska tytuł barona. Barinkay, wychodząc z domu dziewczyny, spotyka Cygankę Saffi. Przez przypadek dostrzega Ottokara i Arsenę na nocnej schadzce. Teraz już wie, że wybranka kocha innego. Znajduje schronienie i przyjaźń w obozie Cyganów i zostaje "baronem cygańskim". Z takim tytułem ponownie puka do drzwi domu Żupana. Zostaje wyśmiany. Chcąc wziąć odwet, ogłasza swoje zaręczyny z Saffi.
Następnego dnia stara Cyganka Czipra opowiada Barinkayowi o legendarnym skarbie ukrytym w posiadłości i dzięki jej wskazówkom Sandor odnajduje go. Kosztowności ukrywa w namiocie. Żupan postanawia odkupić ziemie Barinkayów. Sandor się nie zgadza. Do sprawy miesza się Carnero, obecnie poplecznik Żupana, który zamierza zabrać skarb i zaaresztować Sandora za nielegalny związek z Saffi. Sytuacja zmienia się, gdy przybywa graf Homonay. Werbuje ochotników na wojnę w Hiszpanii. Barinkay zgłasza się do służby, a na potrzeby armii przekazuje cały swój skarb. Czipra zdradza, że Saffi nie jest Cyganką, tylko księżniczką. Barinkay czuje się niegodny takiej żony. Smutny odchodzi do szeregów Homonaya.

W Wiedniu, gdzie zostały przewiezione kobiety na czas nieobecności mężczyzn, na powrót wojsk czeka Carnero. Pierwszy wraca Żupan i w nagrodę za udział w walkach Homonay mianuje go dożywotnim dostawcą wieprzowiny dla armii, Ottokar dziedziczy majątek po komisarzu Carnerze i żeni się Arseną. A Barinkay? Tego nie zdradzimy. Zobaczcie sami.KRÓL WALCA W ANEGDOCIE
"Ciężary" Straussa
Strauss wszystkie swoje znoszone ubrania oddawał do sklepu ze starzyzną. Nie chciał tego robić osobiście, dlatego prosił o tę przysługę przyjaciela. Któregoś dnia handlarz zapytał owego przyjaciela, dlaczego marynarki, które przynosi, wytarte są tylko na jednym ramieniu. Myślał, że ich właściciel nosi ciężary, dlatego radził, aby podczas przenoszenia ciężkich rzeczy przekładać je. Wtedy marynarki byłyby jednakowo wytarte. Nie miał pojęcia, że to stroje "króla walca".
l Przy walcu do grobu
Jedna z wielbicielek muzyki Straussa zażyczyła sobie, aby podczas pogrzebu grała straussowska orkiestra. Wyznaczyła wysokie honorarium. Rodzina, mimo że miała wątpliwości, czy na taką ekstrawagancję pozwolić, nie przeciwstawiła się życzeniu. Zamiast w dostojnym tempie marsza ceremonia pogrzebowa przebiegała w rytmie walca.

JOHANN STRAUSS (1825 - 1899)
Był pierworodnym synem wiedeńskiego "króla walca" Jana Straussa I. Z czasem popularnością przerósł ojca. Zasłynął przede wszystkim melodyjnymi walcami. Zostawił po sobie 16 operetek i 479 drobniejszych utworów - w tym 145 walców. Publiczność była nimi zachwycona. Sukcesy odnosił w Berlinie, Paryżu, Mediolanie, Warszawie, a także w Ameryce, gdzie zaproszono go na obchody stulecia niepodległości USA. Miłośnikom muzyki znany jest także z operetek: "Zemsty nietoperza", "Nocy w Wenecji" oraz "Barona cygańskiego".