Czy rozpoznajesz te polskie wsie? Tak wyglądały przed laty. Wiele się tutaj zmieniło?

Jednym z ważnych wydarzeń w życiu wiejskiej społeczności były kiedyś targi i jarmarki. Te pierwsze organizowane były raz, czasem kilka razy w tygodniu, zazwyczaj w konkretne dni. Można było tutaj kupić i sprzedać dowolne produkty, ale oferowano też różne usługi.

Zobacz: Polskie wsie i miasteczka na archiwalnych zdjęciach

Wieś pamięta to, co było, chociaż z dumą prze do przodu. Drewniane chałupy z domami krytymi słomą zostały zastąpione dużymi, murowanymi domami, z tarasami i dużymi oknami. Chlew, czy obora nie jest już przybudówką, a oddzielnym, dobrze wyposażonym budynkiem. To dobrze, bo dzięki temu życie na wsi stało się łatwiejsze, ale niektóre rzeczy wciąż wspomina się z rozrzewnieniem.

Nie było internetu, ani prądu, a jednak nikt się nie nudził. W gospodarstwie zawsze było coś do zrobienia, w domu, przy zwierzętach, w ogrodzie. Młodsze dzieci bawiły się aż do zmroku, starsze uczyły się przy lampie naftowej. A życie nieraz toczyło się w jednej zaledwie izbie. Przy piecu, który zajmował dużo miejsca.

W wiejskiej chacie znajdowało się dużo mniej sprzętów, niż można w niej znaleźć obecnie. Wszystko to, co najpotrzebniejsze. I wszystko miało znaczenie, było pomocne. Życie nie było tak komfortowe, jak obecnie, a jednak coraz więcej powstaje publikacji na ten temat, książek czy filmów, które starają się przybliżyć nam czasy, których już niemal nikt nie pamięta.

Pracę wyznaczały pory roku. Pierwsze prace w polu rozpoczynały się wczesną wiosną, ledwie stopniał śnieg. Siało się też inaczej niż kiedyś, gospodarz miał przez ramię przewiązaną lnianą płachtę, czerpał z niej garścią ziarno i rozrzucał je po polu półkolistym ruchem. Lato to czas żniw. Początek jesieni to wykopki ziemniaków, kiszono też kapustę w beczkach, robiono zapasy na zimę. Do Bożego Narodzenia młócono jeszcze zboże na klepisku w stodole. Zimą przędzony był len, czy „darte pierze”.

• Zapiecek – wnęka na górze pieca, w której w nocy często spały dzieci.
• Ślufanki – ławy, które w nocy również wykorzystywano do spania.
• Klepisko – powierzchnia wykonana z ubitej, wyschniętej gliny, czasem z dodatkiem sieczki lub trocin. Zamiast podłogi, która znana jest nam obecnie.
• Żarna – urządzenie do ręcznego mielenia zboża.
• Stępa – urządzenie, w którym obłuskiwało się i kruszyło ziarno na kaszę.
• Kąt – nazywano tak każde pomieszczenie w chacie.
• Policzka – trójkątna, narożna półka, na której ustawiano wizerunki religijne.