Karnawał w roku jubileuszowym

Śledząc programy koncertów muzyki symfonicznej, a także uczestnicząc w nich bezpośrednio, mieliśmy wiele okazji, by wyrobić sobie zdanie o roli tej sztuki w naszym życiu. Odczuliśmy, jestem o tym przekonany, jak osiągnąwszy najwyższą szlachetność oddziałuje na nas kształtem i spokojną potęgą, dając możność przeżywania odcieni uczuć i nastrojów - od spokojnej refleksji przez głębię filozoficznych zadumań po prześmiewcze aluzje dydaktyczne. Tym razem przeżywaliśmy jedyny w swoim rodzaju nastrój noworoczny, który wszystkim pozwolił zanurzyć się w niepowtarzalnej atmosferze radości, uśmiechu i zabawy, bo właśnie rozpoczął się karnawał.
Było wesoło, bo jakże mogło być inaczej, gdy z estrady płynęły kaskadą dźwięki Straussowskich walców i polek, a były również inne porywające humorem utwory: Carla Zellera, Ferenca Lehara, Georga Bizeta, Gioacchina Rossiniego - kreowane przez dwie urocze nie tylko pod względem urody, ale i kultury wokalnej solistki - Anitę Maszczyk - sopran i Elżbietę Kaczmarzyk-Janczak - mezzosopran. Każda z solistek zaprezentowała swój charakterystyczny koloryt wokalny, ale także obie stworzyły duet kipiący przednim humorem, radością śpiewu, grą sceniczną, do której zaangażowały nie tylko konferansjera Jacka Woleńskiego, ale i prowadzącego ten koncert szefa Bogusława Dawidowa.
Świetni z nich showmani! Solo śpiewane na przemian przez A. Maszczyk i E. Kaczmarzyk-Janczak były brawurowe, dźwięczne we wszystkich rejestrach, szlachetne pod względem stylu, szczególnie w dziełach Rossiniego, które domagają się poszanowania tradycji.
Wracając do mniej karnawałowego tonu należy melomanom przypomnieć, że pierwszy w nowym roku koncert rozpoczął również jubileuszowe obchody istnienia Filharmonii Opolskiej - bo przecież to już pięćdziesiąt lat artystycznej działalności tej, ważnej w życiu miasta i regionu placówki kulturalnej. To niewątpliwy powód do radości, ale również okazja do podsumowania osiągnięć, artystycznego dorobku i określenia ambitnych zamierzeń na następne lata.