Podróże kształcą ale czy każdego? - komentarz Jerzego Miki

Można w swej naiwności myśleć, że każdego. Pobyt razem z rówieśnikami, dobrze spędzony czas, jakieś trofea udawadniające kompetencje, zaznaczam plus. Szaleństwa w domu, uciążliwość pobytu przez cały dzień, szukanie wspólnych działań, no może.

Ale bycie razem, poznawanie siebie, czas wspólny. Nie ma co się czepiać, też plus. Wyjazd przez całą Europę, zwiedzanie wielu miejsc, no tak, też plus. Pobyt na miejscu, gorzej. Choć można też się czegoś nauczyć. Dostrzec innych i pomyśleć jak bardzo potrzebujemy wspólnoty, ucieszyć się nią, być razem. To też, jednak na plus.

Myśląc o kolejnych pozycjach moje poczucie straconego portfela malało. Oczywiście strata jest ewidentna, kolejne wydatki drogie niemiłosiernie, ale wyniki zadowolić mogą największego marudę. Zatem sukces podróży wakacyjnych ewidentny.

Jak bardzo często nie podliczamy za i przeciw. Kiedy jesteśmy zadowoleni, nawet ewidentne przepłacone działania wywołują niepotrzebne nam emocje, nie chcemy o tym rozmawiać i skupiać się będziemy na tym co było cenne. Było fajnie a reszta cicho. Kiedy jesteśmy niezadowoleni to w drugą stronę. Nawet ratownik na plaży miał pogniecione spodenki. Każdy szczegół będzie zapamiętany i posłuży do wypominania. A przecież nie jest tak źle, tak samo jak nie jest tak dobrze, że nie może być lepiej. Jak znaleźć balans w takich rozważaniach?

Chyba najpierw się ucieszyć, przeżyliśmy. To niewątpliwy sukces, pierwszy. Potem warto rozważyć następne i stanąć w prawdzie, bez względu na to jaka by nie była. Są minusy? Warto się z nich czegoś nauczyć. Może zapisać kartkę, o której wszyscy zapomną. O przepraszam, w przypominaczu na przyszły rok, żeby nas powiadomiło. I będzie to miało jeden ważny aspekt, będziemy razem podsumowywać wakacje, jeszcze jeden cenny wieczór razem. To świetnie może się udać z oglądaniem zdjęć, których robimy tysiące a coraz rzadziej oglądamy. Niech to będzie dobry wieczór.