Rada Europy słucha głosu mniejszości niemieckiej

Bezpośrednim powodem tego spotkania, które odbyło się w opolskim Urzędzie Marszałkowskim stało się opublikowanie - po raz pierwszy - przez rząd Polski, a adresowanego do sekretarza generalnego Rady Europy - raportu o realizacji karty języków.

W liczącym blisko 80 stron raporcie znalazło się bardzo wiele ciekawych informacji. Można tam znaleźć m.in. liczbę osoób deklarujących w czasie spisu powszechnego używanie języka niemieckiego w kontaktach domowych - 196.841, czego ponad 86 tys. w woj. opolskim. Języka niemieckiego na uniwersytetach i w szkolach wyższych uczą się w Polsce 13.452 osoby.
W roli ekspertów w rozmowach uczestniczyli miin.: Camille Larene, członek Sekretariatu Europejskiej Karty Języków Regionalnych, Gabor Kardos (Węgry) i Aleksandra Oszmiańska-Pagett (Polska).
- Pewnym zaskoczeniem było, że goście właściwie przede wszystkim słuchali odpowiedzi na zadane przez siebie pytania - mówi Bernard Gaida, przewodniczący Zarządu VdG. - Nie korygowali tego, co mówiliśmy, nie stawiali pytań dodatkowych. My zbierzemy to, co tu przedstawiliśmy, do 1 marca, w postaci dokumentu pisemnego. Znajdzie się w nim m.in. dokładny wykaz programów niemieckojęzycznych wraz z częstotliwościami i zasięgiem nadawania. Byliśmy pytani także o problemy, które pojawiają się w przestrzeni administracji - nazw topograficznych, ze szczególnym uwzględnieniem ich niszczenia, używania języka pomocniczego itp.

Karta języków uważa każdy z języków mniejszościowych za kulturowe ubogacenie. Stoi na stanowisku, że nie wystarczy te języki chronić, należałoby je jeszcze promować. Po to, by te języki, także niemiecki, były wspierane, społecznie obecne i akceptowane jako wartość kultury.

- Mniejszość ma zagwarantowane prawa i pieniądze na funkcjonowanie, natomiast tego promowania języka za bardzo nie widzimy - mówi Norbert Rasch, lider TSKN. - Skoro ciągle bijemy się o parę minut czasu antenowego, to nie czujemy się traktowani serio. To nie znaczy, że występowaliśmy jako malkontenci. Bo generalnie jest dobrze, ale zawsze mogłoby być lepiej.