Ściółka w doniczce

Nie sztuka mieć piękne rośliny. Sztuką jest przemyślane ich zestawienie, umiejętne dobranie do tego donic i pojemników, a także ozdobnej ściółki. Po pierwsze: możemy dzięki niej nadać całkiem niespotykany kolor podłożu. Po drugie: doskonale zamaskujemy nimi nieciekawie wyglądającą ziemię oraz wapienne wykwity, które są u nas normalnym efektem ubocznym podlewania.

Kiedy chcemy podkreślić urodę kaktusów, warto sięgnąć po pokruszoną, czerwoną cegłę. Pokruszona dachówka też się do tego dobrze nadaje. Idąc tropem kruszyw, sięgnąć możemy po granity i marmury - białe, szare, lekko różowe oraz po łupek w kolorze grafitowym. Drobne żwiry w tonacjach szarości są też ciekawym tłem, bo o ile kruszywa są chropowate i kanciaste, to płukane żwirki są gładkie i jednolite - inna faktura i zupełnie inne światło i cień pomiędzy kamykami. Warto to zauważyć i docenić. Piasków nie polecam, bo łatwo wmywają się w ziemię podczas podlewania.

Każda ściółka mineralna zyskuje na urodzie, gdy jest wilgotna - po podlaniu czy zroszeniu. Jej barwy stają się wtedy intensywniejsze, a żwirek uzyskuje blask. Warto, by wszelkie kamyki, które zastosujemy, były albo jednolitej wielkości i barwy, albo przemyślnie kolorystycznie zmieszane, albo też zróżnicowane wielkością, co dodatkowo wzbogaca całość kompozycji. Świetnie będą się tu prezentowały przywiezione z podróży ciekawe kamienie - w połączeniu z roślinami stworzą prawdziwy miniaturowy ogród w donicy. Jeszcze jedna ściółka mineralna jest warta zaproponowania, a mianowicie keramzyt. To wypalone granulki gliny, które głównie służą jako drenaż w donicach, ale ich oryginalna uroda warta jest pokazania i doskonale uzupełnia kompozycje np. z nieszkliwionych czy drewnianych donic.
Pozostaje jeszcze jedna, tym razem organiczna ściółka - włókna kokosowe. Ich barwa i struktura przepięknie harmonizują z każdą rośliną. Można też wykorzystać drobne muszelki przywiezione znad różnych mórz.