SLD chce coraz więcej

Można by się z tym wszystkim ostatecznie pogodzić, gdybyśmy wiedzieli, że te ciężko zarobione przez nas pieniądze są sensownie wydawane, że za haracz oddawany państwu mamy zapewnioną stuprocentową opiekę medyczną, bezpieczeństwo na ulicach, proste i równe drogi, uczciwych i powściągliwych w wydawaniu społecznych pieniędzy urzędników.
W Polsce jest wszystko odwrotnie. Niedawno Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa lekką ręką wydała 100 mln złotych na remonty i upiększanie swoich siedzib. Wysocy urzędnicy w Ministerstwie Zdrowia robili lewe interesy z firmami farmaceutycznymi, wykorzystując system dopłat do leków. Rząd SLD scentralizował system finansowania ochrony zdrowia, by mieć pełną kontrolę nad potężnymi pieniędzmi, które każdy z nas płaci na leczenie. Każdy chce się dorwać po publicznego grosza, bo to kasa łatwa, lekka i przyjemna do wydawania. Zachłanność aparatu polityczno-administracyjnego jest tak duża, że z roku na rok w budżecie zaczyna coraz dotkliwiej brakować pieniędzy.
I co w takiej sytuacji robi rząd? On chce jeszcze więcej, dlatego zwiększa podatki: zabiera ulgi, mrozi trzeci rok z rzędu progi podatkowe, podwyższa VAT i chce opodatkować zyski z giełdy. Wszystko po to, żeby utrzymać obecne status quo, czyli zachować miejsca pracy dla legionu SLD-owskich aparatczyków w agencjach, funduszach, urzędach i agendach. Nie chce zgodzić się na reformy ograniczające wydatki, uproszczenie systemu podatkowego i zmniejszenie obciążenia płac w imię sprawiedliwości społecznej.
A sprawiedliwość stanowi u nas SLD i dopóki tak będzie, rysuje się przed nami wizja świadczenia pracy na rzecz państwa nie do połowy roku, ale co najmniej do października.