Badania opinii publicznej

55% Polaków jest zadowolonych ze swoich dochodów, a sytuacja 7% z nich jest na tyle dobra, że mogą pozwolić sobie na wszystko. Na drugim biegunie są ci, którym nie wystarcza pieniędzy nawet na bieżące potrzeby. To 4% populacji w Polsce. Reszta musi mocno zaciskać pasa.

Spada tempo wzrostu wynagrodzeń w firmach. Rok wcześniej w okresie pierwszych czterech miesięcy roku płace wzrosły o 7,2 proc., w tym roku o 6,9 proc.

Jeszcze nigdy zarobki Polaków nie był tak wysokie. Gdyby wierzyć w dane GUS przeciętna pensja Polaka w grudniu 2018 wynosiła 5275 złotych miesięcznie. Niestety diabeł jak zwykle tkwi w szczegółach, bo większość obywateli zarabia mniej, a najczęściej wypłacana pensja to około 2,5 tys. zł i to brutto, a nie netto.

Co piąty dorosły Polak nie rozmawia z nikim na temat swoich zarobków, a 43 proc. jedynie z małżonkiem. A jak wypadamy na tle innych krajów? W naturze Meksykanów nie leżą rozmowy o finansach, nawet z bliskimi. 3 na 10 mieszkańców Meksyku (29 proc.) nie dzieli się sprawami finansowymi z rodziną i przyjaciółmi. Na przeciwległym biegunie znajdują się mieszkańcy Rumunii, którzy nie mają tak dużych barier w rozmowach o pieniądzach – to wnioski z badania przeprowadzonego przez GfK na zlecenie International Personal Finance, właściciela firmy Provident Polska.

Czy bogacimy się i jesteśmy na równi z innymi obywatelami Starego Kontynentu?

Do 2040 roku majątek przeciętnej rodziny ma wzrosnąć trzykrotnie. Inwestujemy w nieruchomości. Coraz więcej też dziedziczymy. W regionie najwięcej milionerów mieszka w Opolu.

Już w 1776 roku myśliciel Adam Smith udowadniał, że płaca minimalna powinna wystarczać na utrzymanie czteroosobowej rodziny. W innym wypadku kapitalizm będzie zagrożony. Ale nasi przedsiębiorcy tego nie rozumieją.

Statystyczna polska rodzina płaci co miesiąc osiem różnych rachunków i wydaje na to 920 zł. A jej średnie długi wpisane do KRD wynoszą 3435 zł. Nie płacimy, bo nie mamy z czego.

Kraje Europy Zachodniej wiedzą, że musi być stosunkowo wysoka, bo zależy od niej poziom życia i w konsekwencji cała gospodarka. W naszym kraju jest ona niska głównie dlatego, że państwo w swojej pazerności zdecydowanie za bardzo opodatkowało pracę jako taką.

W styczniu przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto wzrosło o 3,6 proc. w porównaniu ze styczniem 2014 r. i wyniosło 3 942,78 zł.

Im więcej zarabiamy, tym większe prezentujemy przywiązanie do wartości etycznych.

Gołym okiem widać, że kryzys po irlandzku czy brytyjsku jest o niebo lepszy niż osławiona polska zielona wyspa. W Polsce liczą się tylko wskaźniki makroekonomiczne, natomiast kompletnie nie liczy się człowiek.

Prezes dużej opolskiej firmy zarabia w jeden dzień tyle, ile kasjerka z marketu w trzy miesiące. Obrotna sprzątaczka niewiele ustępuje za to nauczycielom.