Zapomniane warzywa przeżywają renesans

Zapomniane zielone skarby nie dość, że są wytrzymałe na polskie chłody, zawierają sporo witamin, są też składnikiem potraw, które niegdyś gościły na staropolskich stołach.

Jarmuż uprawiano już w starożytności, przez wielu traktowany bywa jako roślina ozdobna, tymczasem jest jednym z bardziej odpornych na polskie chłody warzywem i źródłem witaminy C. Więcej od jarmużu ma ją tylko nać pietruszki i papryka. Warzywo ma w sobie też sporo karotenu, witaminy z grupy B, PP, E, K i H oraz wapnia, fosforu, żelaza, potasu i magnezu.

Jarmuż dobrze rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych. Wysiewa się go od maja do sierpnia, a zbiera jesienią i zimą. Odmiany niskie są odporne na mrozy, a gdy liście przemarzną, stają się bardziej delikatne. Doskonały do sałatek i zapiekanek (podobnie, jak szpinak).

"Figa z makiem z pasternakiem". Wszyscy znamy to powiedzenie, ale czy wiemy "z czym się je" pasternak?

Smak tej korzeniowej rośliny przypomina mieszankę pietruszki i marchewki. Jest jednak słodszy od pietruszki, ma mięsistą konsystencję. Jest mrozoodporny, uprawiany podobnie jak siostrzana pietruszka.

Oprócz witaminy C i błonnika wykazuje działanie lecznicze. Obniża ciśnienie, działa przeciwbólowo, zapobiega też tworzeniu kamieni żółciowych i moczowych. Doskonały po ugotowaniu i obsmażeniu, a także w zapiekankach z gałką muszkatołową i beszamelem.

Skorzenera, zwana także zimowymi szparagami, to roślina o jadalnych korzeniach z białym miąższem, które po ugotowaniu podawać można z tartą bułką lub zapiekać. W dawnej Polsce mówiono na nią "wężymord", bo jej sok łagodził ukąszenia żmii.

Warzywo jest odporne na niskie temperatury, jednak wymaga sporej wilgotności, szczególnie w lipcu i sierpniu.

Wysiewać ją należy na początku kwietnia, tak by zebrać jesienią. Korzenie można przechowywać w piwnicach w skrzyniach z piaskiem. Skorzonera zawiera sód, potas, magnez, wapń, żelazo, fosfor, chlor, karoten, witaminy: E, B1, B2, C.