Barbarzyńca w ogródku. Komentarz Grzegorza Flerianowicza

Mówienie o barbarzyńcach jest w ostatnich czasach częściej domeną prawicy, bo tak często określani są przybysze z Afryki czy Azji, którzy w niezbyt wdzięczny sposób korzystają z gościny w europejskich krajach. Samo zresztą słowo „barbarzyńca” jest silnie połączone z tak demonizowaną przez liberalną lewicę ksenofobią.

Barbarzyńca w oryginalnym, grecko-rzymskim rozumieniu to ktoś obcy, gorszy - równy bardziej niewolnikowi czy nawet zwierzęciu (to ostatnie dziś raczej uchodzić może za komplement niż obelga).

No jest to jest to jeszcze uzasadnione i słuszne, aby w dobie globalizacji, różnorodności, tolerancji itp. mówić tak ostro używając polaryzującego, geograficznego podziału na wschód i zachód? Rozumiemy oczywiście, że Premier Donald Tusk użył przenośni, jednak niejeden Gruzin, Wietnamczyk, Arab, a może nawet Ukrainiec mieszkający w Polsce może czuć się tym zestawieniem urażony. Nie prościej byłoby powiedzieć po prostu, że wschód to Rosja? No może jednak nie, bo jakiś pisowiec, znów zacznie wyciągać zdjęcia z Putinem, mówić o Nord-stream itp.

No i wreszcie „wojna cywilizacyjna”! Przecież nic innego, jak to o czym już od dziesięcioleci prawią prawicowi publicyści czy pisarze - od Feliksa Konecznego przez Marka Jana Chodakiewicza po Łukasza Winiarskiego. Z tym, że wyżej wymienieni jasno odwołują się do cywilizacji łacińskiej z jej klasycznym i chrześcijańskim fundamentem, a o jaką cywilizację chodzi naszemu premierowi, do końca chyba nawet on sam nie wie.

Ważne że trwa, a jak każda wojna nawet ta o tolerancję, musi mieć dowódców, idee i ofiary. I teraz nie wiadomo czy z premiera wyszedł na chwilę stary konserwatywny-liberał podpisujący 20 lat temu akt „ku jedności z chrześcijańskimi Narodami Zachodniej Europy”, czy też tak sumiennie czyta prawicową prasę, że sam jej retoryką nieświadomie przesiąknął?