Bezpartyjny patriotyzm. Komentarz Grzegorza Flerianowicza

Ludzie angażowali się masowo w różnego rodzaju przedsięwzięcia i działania. Nie robili tego, tak jak w okresie zaborów, aby pokazać obcej władzy swoją odrębność, lecz z silnie zakorzenionego poczucia obowiązku. Mentalności wykraczającej poza myślenie: „moja chata z kraja”.

Polityka i partie, choć podobnie jak dziś rozgrzewały ludzkie głowy, jednak wydaje się, że nie absorbowały w taki totalny sposób jak dzieje się to obecnie.

Widać to szczególnie z perspektywy kończących się już obchodów, bardzo ważnej dla naszego regionu, setnej rocznicy III Powstania Śląskiego. Na Opolszczyźnie do organizacji obchodów włączyły się zarówno instytucje publiczne, jak i organizacje społeczne - każde w odpowiadającym własnej specyfice zakresie.

Niestety nie wpłynęło to na znaczący wzrost zainteresowania śląską tożsamością regionalną. Nie licząc może zażartych i haniebnych ataków na organizatorów, jak i pamięć samych Powstańców, przez skrajnych przedstawicieli pruskiego sentymentalizmu.

Lata komunizmu, a później pokomunistycznej rzeczywistości przeorały świadomość i tożsamość patriotyczną Polaków, a zaostrzenie sporu politycznego nie tylko wprowadziło trwałe podziały, ale ukierunkowało społeczną energię ludzi w stronę zupełnie destruktywną.

Prowadzenie internetowych sporów jest już nie tylko bezowocnymi próbami przekonania kogokolwiek, ale po prostu zwykłym marnotrawstwem czasu. Zaspokaja niestety, choć całkowicie pasywnie, społeczną potrzebę działania.

Prymitywne partyjniactwo jest niczym wampir wysysający energię, którą spożytkować można w o wiele pożyteczniejszy i ciekawszy, a przede wszystkim nie dzielący społeczeństwa sposób.

Szkoda, że nawet tak ważna i okrągła rocznica jak stulecie III Powstania Śląskiego nie skłoniła nas do porzucenia nieeleganckiej retoryki, ale jeszcze nie jest za późno, by coś w tej dziedzinie poprawić.